Crazy capercaillie

Tijdens een trip om de korhoenderbalts in Finland te fotograferen, wist onze Finse gids een baltsende auerhaan te zitten, een zogenaamde crazy capercaillie. Een crazy capercaillie is een baltsende auerhaan die zo bevangen is door hormonen, dat hij zijn natuurlijke schuwheid verliest en zijn territorium in alle hevigheid verdedigt.

De aanval op een mens, een auto of wat dan ook wordt niet geschuwd. Het voordeel van zo’n vogel is dat hij goed is te fotograferen, in tegenstelling tot zijn altijd schuwe soortgenoten. Helaas konden we de bewuste vogel in het prachtige besneeuwde landschap niet vinden.

Weer thuis in Holland kreeg ik nog diezelfde week een mail van Jan den Hertog. In Zweden zou een crazy capercaillie zijn gesignaleerd. Met Jan en Johan van der Louw had ik al eerder de afspraak gemaakt dat, als er in Scandinavië een interessante en fotografeerbare vogel zou zijn gesignaleerd, we met elkaar die kant op zouden rijden. Jan had echter zijn duim gebroken en Johan had geen auto tot zijn beschikking, dus we zouden de monstertocht moeten afleggen in mijn kleine Daihatsu Cuore. Gelukkig wisten we ook Marc Plomp te overtuigen mee te gaan op deze crazy trip.

We vertrokken op vrijdagavond en nadat ik Jan en Johan had opgepikt, stapten we in Den Oever over in de turbo Volvo van Marc Plomp. De gehele nacht toerden we door Duitsland en Denemarken en kwamen de volgende ochtend aan in het prachtige Zweden.

Jan had contact met lokale vogelaars en via de telefoon werd de precieze locatie opgevraagd. Dat bleek toch een stuk moeilijker dan gedacht. Wat lijken die bossen in Zweden op elkaar! Na een uurtje zoeken begon ik toch een beetje zenuwachtig te worden. Zou de trip voor noppus zijn geweest?

Maar nee, vanuit de rijdende wagen zagen we de vogel opeens staan! In vol ornaat. Snel parkeerde Marc zijn auto en brachten we onze camera’s in stelling. Omdat ik niet wist hoe benaderbaar de vogel zou zijn, stelde ik voor om eerst wat plaatjes op afstand te maken. Onze aanwezigheid leek de vogel niet te storen en voorzichtig kwamen we dichterbij. Ik keek mijn ogen uit! Auerhoen kende ik al uit eerdere trips naar Finland en Estland, maar alleen als schuwe en wegvliegende vogel. Hoe anders was het nu!

We kregen alle tijd om de vogel van alle kanten te fotograferen. Mijn 500mm-lens was eerder een handicap dan handig en eigenlijk alleen geschikt voor close-up foto’s. Het lukte zelfs om groothoekopnames te maken van deze felle beauty. De auerhaan zag in het statief van Marcs filmcamera de ideale rivaal. Marc stond dan ook meer met zijn statief in de lucht om zichzelf te verdedigen dan dat hij kon filmen.

Na een paar uur fotograferen en in de buurt prachtig zeearend en kraanvogel te hebben bekeken, koersten we weer richting Nederland. Na een lange reis kwamen we moe maar voldaan aan.

Die felle rakker zal ik nooit meer vergeten…

Blog