Waarom ik de eerste dag van mijn vakantie ruzie krijg met mijn vriendin. Hoe ik een vers geschoten zomertaling misloop en waardoor een witkopeend als pleister op de wond fungeert...

Vrijdag 6 september 2019
Vlucht van Rotterdam naar Malaga, Spanje. Alles verloopt voorspoedig. Het personeel van het automobielverhuurbedrijf zou een training klantvriendelijkheid kunnen volgen, maar verder hoor je mij niet zeuren. Volgens mijn vriendin krijg ik gespiegeld wat ik uitstraal. Pardon!? Onze eerste ruzie is meteen een feit. Ach, dat gebeurt in de beste huwelijken en als dit nou onze enige ruzie is. Dat laatste weet je pas zeker als je weer voet op eigen bodem zet.

Zaterdag 7 september 2019
We starten de dag met een ochtendwandeling door het park bij de haven. Onze ruzie is vergeten, omdat ik schoorvoetend heb toegegeven dat mijn eega wellicht een punt heeft. Wellicht hè. Soms moet je wel eens water bij de wijn doen. Soms. Later die ochtend huren we fietsen bij het hotel en verkennen zo het oude centrum. Weinig vogels hier, merk ik als kenner op. Wel veel monniksparkieten. Wat een schreeuwlelijkerds!


Een monniksparkiet. Wat een schreeuwlelijkerd!

Op de ansichtkaart die ik naar mijn moeder stuur, schrijf ik:
Olá daar. Spanje is zojuist door ons ingenomen. Ging makkelijker dan gedacht.
Nooit begrepen dat ze vice versa er in 80 jaar niet in zijn geslaagd. Toegegeven, ze hadden toen nog geen WiFi...

Na onze Spaanse siësta drinken we een cocktail op het dak van het AC-hotel (euro 8 per persoon inclusief drankje, een aanrader) en vergrijpen we ons aan een heerlijke paella bij Los Mellizos (ook een aanrader).

Zondag 8 september 2019
In de ochtend doen we een bezoek aan het Picassomuseum. Ja, je moet als vogelfotograaf af en toe iets cultureels doen. Het is goed om je horizon te verbreden door je te verdiepen in de zienswijze van een echte kunstenaar. Na afloop koop ik een Picasso: een tekening van een uil. Gezien de prijs vermoed ik dat het een replica betreft. We luisteren gezamenlijk naar een podcast van de Volkskrant met Tom Vennink over Siberië.

In de haven van Caleta zoeken we tevergeefs naar de vorige maand gemelde roodpootgent. Het huurautootje brengt ons naar de omgeving van Frigiliana waar we de komende dagen zullen verblijven in een villa met zwembad. We zijn de enige gasten. Zwemmend in het zwembad ontdek ik op geluid een groep van ruim twintig bijeneters. Dan ben je toch klaar en is je vakantie geslaagd! Helemaal omdat er ook nog eens een koppeltje roodstuitzwaluwen boven mijn hoofd foerageert. ‘s Avonds belanden we in Nerja, het zelfbenoemde balkon van Europa. Geinig plekkie daar, maar wel toeristisch.

Maandag 9 t/m donderdag 12 september 2019
Frigiliana zelf ziet er leuk uit, maar wordt eveneens bezocht door een overkill aan toeristen. Als je het smalle straatje bovenlangs de kerk neemt, houd je toch enigszins een pittoresk gevoel over aan het bezoek aan dit dorp. Boven het witte dorp cirkelen twee kleine torenvalken, ook dat maakt een hoop goed.


Frigiliana.

     

Boven Playa de Nerja vliegt een gemengde groep roodstuitzwaluwen en gierzwaluwen. Daartussen ontdek ik enkele alpengierzwaluwen. Ik raak daarvan in vervoering en zelfs een beetje opgewonden. Dat uit ik door spontaan een Spaanse schone aan te spreken, die toevallig voorbij komt paraderen. Ik wijs haar op die zwaluwen. Ze begint een vurig betoog met bijpassende handgebaren, je ziet dat zo voor je. Alleen Spaanse vrouwen kunnen dat. Daar ik geen woord buiten de deur spreek, op drie woorden steenkolenengels na, heb ik geen idee waar ze het over heeft. Ik vermoed dat het niets met mijn zwaluwen te maken heeft.


Nerja, het zelfbenoemde balkon van Europa.

Later die avond bestel ik in een Iberisch restaurant eendenborst. Ik ben niet van de jacht, noem mij een tegenstander, maar gek genoeg hoop ik nu dat ik een vers geschoten zomertalinkje voorgeschoteld krijg. Maf is dat, daar heb ik dan ineens zin in. Gezien de grootte van het stuk vlees dat de ober op mijn bord plettert, vermoed ik echter dat het een uit de klauwen gewassen plofeend is. Niets geen zomertaling dus.

Donderdag 12 t/m zaterdag 14 september 2019
Vandaag rijden we naar het kustplaatsje La Herradura. We verblijven twee nachten in hotel Peña Parda Bay. Als we het dorpje inrijden, zitten er ruim 150 roodstuitzwaluwen op de elektriciteitsdraden mooi te wezen. Caramba! Langs de kust patrouilleert een Audouins meeuw. We eren Almuñécar met een bezoek. Tot nu toe is het overwegend zonnig. Af en toe een wolk en zelfs weleens een bui. Meestal zonnig dus, laat ik dat benadrukken.

Zaterdag 14 t/m maandag 16 september 2019
We rijden naar Antequera, hotel Coso Viejo is onze uitvalsbasis. We gaan hier twee nachten pitten. Het lokale kasteel geeft een fantastisch uitzicht over het stadje, met bijbehorende rotszwaluwen. Ga wandelen in de bijzondere bergformatie van El Torcal. Aanradertje. De vale gieren vliegen je daar om je oren. De restaurantjes en barretjes in Antequera zijn top. Lekker Spaans ook. Dat betekent dat er geen woord Engels gesproken wordt. En terecht. Helaas gaat er dan weleens iets mis. Bestel je als kaaskop een lekker broodje met een lokaal hammetje, loopt het water je al in de mond, krijg je een menu met aardappeltjes voorgeschoteld! Is letterlijk zo gebeurd. Dan niet gaan lopen zeuren hè, jij spreekt geen Spaans! Ik dan, in dit geval.


Antequera.


El Torcal.

Maandag 16 t/m donderdag 19 september 2019
De laatste dagen verblijven we in Zahara de la Sierra. Hier naartoe rijdend tref ik in het meertje Laguna Dulce een grote groep meerkoeten. Uiteraard scan ik de hele groep af op knobbelmeerkoet, maar helaas. De waarneming van een echt wilde witkopeend verzacht dat dan weer een beetje. Bij het dorpje Overa doen we een stop en vliegt er een lichte fase dwergarend over en later nog één. Aangekomen bij het meer van Zahara (Embalse de Zahara-El Gastor) zie ik zelfs een donkere fase dwergarend. Ik kan me niet heugen deze verschijningsvorm ooit eerder te hebben gezien. Oh ja, we hangen nog de toerist uit in Ronda. Best een geinig bruggetje aldaar. Grazalema bezoeken we eveneens. De bergpas van Zahara daar naartoe is prachtig en levert naast veel vale gieren en een dwergarend ook wat steenbokken op.


Dwergarend. 


Steenbok.

Donderdag 19 september 2019
Dat was het wel zo ongeveer. Tijd om naar huis te gaan. Vlucht van Malaga naar Rotterdam.

Zuid-Spanje is top om in september naar toe te gaan. Lekker weer ook. De witte dorpjes en de kust zijn wel redelijk toeristisch. In vergelijking met Nederland zie je weinig vogels, maar de soorten die je treft zijn de moeite waard. Hasta la basta!

Turkse tortel
Huismus
Monniksparkiet
Merel
Zwarte spreeuw
Geelpootmeeuw
Boerenzwaluw
Kleine mantelmeeuw
Bijeneter
Roodstuitzwaluw
Putter
Kleine zwartkop
Koolmees
Vuurgoudhaantje
Huiszwaluw
Zomertortel
Grauwe vliegenvanger
Houtduif
Kruisbek
Kleine torenvalk
Boomkruiper
Gierzwaluw (spec)
Alpengierzwaluw
Groenling
Witte kwikstaart
Grote gele kwikstaart
Europese kanarie
Zwartkop
Audouins meeuw
Koereiger
Blauwe ekster
Rotszwaluw
Grauwe gans (vermoedelijk een escape)
Cettis zanger
Roodborsttapuit
Vale gier
Zwarte roodstaart
Rotsduif
Bonte vliegenvanger
Grauwe gors
Kneu
Gekraagde roodstaart
Vink
Gele kwikstaart
Fuut
Meerkoet
Kokmeeuw
Tafeleend
Krakeend
Witkopeend
Dodaars
Krooneend
Kleine karekiet
Dwergarend
Winterkoning
Slangenarend
Pimpelmees

Steenbok