Wij zijn een reislustig volkje (met populaties in Australië, Zuid-Afrika, zonnig Eilat, etc.), daarom gaf Adam, zijn tijd ver vooruit zijnde en met een vleugje humor, ons de toepasselijke naam: niet-thuiskraai. De westerlingen op deze aardkloot hebben onze naamgever nooit helemaal goed begrepen en noemen ons daarom abusievelijk huiskraai. Ach ja...
Wij zijn dus een reislustig volkje en Nederland leek ons wel een geinig landje om ons te vestigen. Ook het klimaat sprak ons aan. Daarom besloten drie van ons de gok te wagen en de boot te nemen naar Hoek van Holland. De reis leek goed te gaan, maar bijna aangekomen op onze bestemming kregen we ruzie. Eén van ons dacht dat we er al waren en nam de verkeerde afslag. Later begrepen we dat deze zwartjoekel jarenlang allenig heeft gebivakkeerd op een troosteloze camping in Renesse om daar in alle eenzaamheid te sterven. De stijfkop!
Het ging ons voor de wind. Ons gezin breidde gestaag uit: jaarlijks hadden we nakomelingen en we zagen onze kindskinderen en de generaties erna. En zonder dat men het door had kwam er af en toe vers bloed van nieuwe niet-thuiskraaien uit het oosten bij. Zelfs onze gemeenschap uit Oman stuurde een afgevaardigde, maar die werd door velen niet als zodanig (h)erkend.
We groeiden uit tot een gezellige, nieuwe gemeenschap waar (bijna) iedereen blij mee is. Mensen uit het hele land komen ons bezoeken en zelfs vanuit het buitenland komen de vogelaars ons bewonderen. Meestal nemen ze iets voor ons mee (brood of een restant kibbeling) en dat weten wij wel te waarderen. Goed geïntegreerd als wij zijn kunnen wij het met onze buren de kauwen en zwarte kraaien goed vinden.
De Hollanders menen ook hun tijd ver vooruit te zijn en gaan ons nu, op gezag van hun overheid, preventief uitroeien. De reden van deze plannen is niet dat wij overlast veroorzaken, nee voor het geval dat wij in de toekomst eventueel overlast gaan bezorgen. Hoe stom kun je zijn!
Wellicht was onze keuze voor Hoek van Holland bij nader inzien niet zo'n heel goed idee en hadden wij beter thuis kunnen blijven...