Deze waterral en ik zijn vrienden. Dat waren we vorige winter al. Ik kan mijn vriend herkennen aan een klein wit vlekje boven zijn linkeroog. Dat hij mij aan mijn kleding herkent laat zich raden. Het heeft wel even geduurd voordat we aan elkaar gewend waren en wederzijds begrepen wat zijn en mijn bedoelingen waren.

Deze winter was mijn plan een foto te maken van de waterral met een laag camerastandpunt met behulp van mijn 500mm-lens. Dat bereik ik door plat op het ijs te liggen. Daar ik geen hoekzoeker gebruik en het dagen duurde eer ik de gewenste foto had gemaakt, was dat een aanslag op mijn rug.

Na gedane zaken vond ik het grappig het fotograferen zelf vast te leggen door een groothoekfoto te maken van de waterral met mezelf in de achtergrond. Zo houd ik een leuke herinneringsfoto over aan onze vriendschap en onze samenwerking. Ik heb geen idee hoe oud waterrallen kunnen worden (ik heb het hem nog wel gevraagd, maar hij leek mijn vraag niet helemaal te begrijpen), maar komende winter hoop ik weer met hem samen te werken. Dan zal ik deze foto over maken en zijn we beiden voornemens iets vriendelijker te kijken.

My BFF...