Bij de Britse vogelbescherming kwam op een regenachtige dinsdagmorgen een telefoontje binnen van een oud omaatje. Met een bibberende stem vertelde ze dat er een kraanvogel op haar voederhuisje zat. Eerst dachten ze haar niet helemaal goed te hebben verstaan. Bedoelt u een kramsvogel, mevrouwtje? Nee, ze zei toch echt kraanvogel. In het Engels dan hé. Dat begrijp je...

De dienstdoende medewerkers van de vogelbescherming maakten er grapjes over. Een kraanvogel in je tuin! Haha, hoe verzin je het! Nee, de vogelkennis van de gemiddelde bejaarde is niet meer wat het ooit was. Je weet toch: mensen claimen zonder enige kennis van zaken de meest bijzondere vogels te zien.

Nieuwsgierig geworden wat er daadwerkelijk in de tuin van dat oude dametje bivakkeerde reed één van de medewerkers, die toevallig toch in de buurt woonde, aan het einde van de dag nog even langs haar huis. Het regende nog steeds, ondanks dat had hij vanaf de openbare weg goed zicht op haar tuin. Nu komt ie. Wat zat er in haar tuin op de voedertafel? Juist, een heuse kraanvogel, met alles er op en er aan!

Moraal van dit verhaal:

• nooit, maar dan ook echt nooit, een oud dametje uitlachen
• elk vogeltje kan op de meest onverwachte plek opduiken, zoals een kraanvogel op een voederhuisje