In april 2018 zijn Gerard Visser, Paul Schrama en ik naar Triberg in Duitsland afgereisd voor de notenkraker. Mijn nichtje van vijftien en de dochter van Gerard lukt het om hier, bij de waterval van Triberg, zonder problemen een notenkraker op de foto te slingeren. Dan kunnen wij dat ook. Beter zelfs!

Ga je naar Triberg, dan passeer je Rech waar de Grijze gors is te vinden. Tegen de heuvels tref je wijngaarden en daar houdt die grijze gors wel van.

Wij dus eerst naar Rech. Het kost ons behoorlijk wat moeite om tot een treffen met deze fraaie soort te komen. Uiteindelijk komen we tot één waarneming en een mager registratieplaatje. Ik fotografeer een paar mooie vlinders in een ‘winters aandoende’ voorjaarssetting. We sluiten de dag af met een biertje en een lekkere Wiener schnitzel. We zijn immers in Duitsland.


Dagpauwoog


Gehakkelde aurelia


Kleine vos

In de buurt van Rech overnachten we om de volgende ochtend door te rijden naar Triberg. Daar komen we in het begin van de middag aan.

Wat ik vergeet te vermelden is dat de waterval van Triberg de grootste van Duitsland is. Dat maakt dit stadje tot een toeristisch gebeuren. Zo ook de waterval. Toegang krijg je pas als je betaald hebt bij een grote toegangspoort met bijbehorende souvenirwinkels. De waterval is prachtig moet je weten, indrukwekkend zelfs, maar geen notenkraker te zien. Wel een aantal handtamme eekhoorns, Vlaamse gaaien, vinken en heel veel toeristen. Leuk, maar daar komen we niet voor. Nee, dat begrijp je.

Hoeveel noten (gepelde walnoten, hazelnoten, doppinda’s en zelfs zonnepitten) we op de daarvoor bestemde rots pletteren, een notenkraker komt er niet op af. Je kijkt elkaar dan toch een beetje raar aan. Wat doen we hier? En wat doen we fout? Waarom lukt het mijn pubernichtje wel en ons niet?

Paul loopt een rondje om te checken of we niet op de verkeerde plek zitten. Nee hoor, alles wijst erop dat we goed zitten. Ondanks deze tegenslag hebben we het gezellig en geven we de moed niet op. Dan nog maar wat voeren, zelfs in ruime mate, want die eekhoorns weten de noten wel te vinden en laten niet veel over voor de gewenste hoofdrolspeler.

Dat overdadig bijvoeren werkt, want warempel, er vliegt een notenkraker over die ook nog komt eten. Hele doppinda's gaan er bij die mooie kraaiachtige naar binnen. Hij lijkt wel hol! Even later komt er een tweede nutcracker van onze nootjes eten en zo komt alles toch nog goed. Het is de kunst om een foto te maken zonder doppinda in beeld. Uiteindelijk lukt dat. Ik kom zelfs tot een notenkraker-bird-selfie inclusief de waterval.



     

     

     

Gedurende deze dag scoren we een mooi ‘corvus’lijstje:
Notenkraker
Raaf
Ekster
Roek
Zwarte kraai
Kauw
Vlaamse gaai (nooit zal ik deze soort ‘gaai’ noemen)

De volgende ochtend gaan we terug naar de waterval (illegaal voor openingstijd glippen we langs het loket), maar geen notenkraker meer. Hebben wij weer. Gelukkig zien we een mooie roodbuikwaterspreeuw bij de Wasserfall. Na een dubbele espresso en een heerlijke Apfelstrudel mit Sahne keren we tevreden huiswaarts...