Kun je als ‘doorgewinterde’ vogelfotograaf wel naar een fotohut gaan waar ‘Jan en alleman’ dezelfde foto’s maakt?

Ja hoor, waarom niet? Wat is er gezelliger dan met gelijkgestemden een paar uurtjes in een hut verblijven en je vermaken met wat vogels? Dat de setting wellicht wat standaard is mag wat mij betreft de pret niet drukken. Ouwe koeien worden uit de sloot gehaald, sterke verhalen verteld, flauwe grappen gemaakt en af en toe wordt er een fotootje getrokken. Wat wil je nog meer?!

Fotohut Schaijk is een pareltje. Dat schrijf ik, zodat ik de volgende keer gratis mag. De hut is comfortabel en ruim van opzet. De ramen zijn van spiegelglas zodat je goed zicht hebt op het ‘werkveld’. Dat werkveld is een langwerpige vijver met bijbehorend mos en stronkjes. Gelukkig fotografeer je niet door het glas, maar kun je je lens gewoon door een opening steken. Dat is prettig want glas zorgt ‘per definitie’ voor onscherper beeld.

Bij de hut bestellen wij 2 malse postduiven die je aantreft in het koelvak van de hut. Zo gaat dat heden ten dage. Met tyraps bevestig je de postduiven aan de daarvoor bestemde stammetjes. Aan de achterkant van het stammetje wel te verstaan, zodat de duif niet op de foto komt. Zo doen we voorkomen dat die rover daar ‘toevallig’ is gaan zitten. Wij kiezen voor 2 duiven om onze kansen te vergroten (de bingokaarten koop ik bij Ans, ik neem er twee, dus dubbele kans). Achter één van de twee duiven stationeer ik mijn 5d mark iv met standaardlens op statief, zodat ik (op afstand en wifi-gestuurd) een ‘less is more’-foto kan maken van een roofvogel, duif en hut. Dat mislukt hopeloos. Er komt inderdaad een buizerd van de duif snoepen, maar juist bij die duif waar precies mijn camera niet staat. Heb ik weer!

De dag begint goed, want zodra we (Klaas en Harco Beens en ik) in de hut zitten, komt de eerste appelvink. En even laten nog één. Ditmaal een jonge vogel, te herkennen aan de fraaie stippels op zijn buik. Die appelvinken blijven de gehele ‘sessie’ aanwezig, wat ik echt fantastisch vind. Een appelvink zal voor mij altijd een bijzondere vogel blijven. Wat kijken ze statig uit hun doppen, zoals een burgemeester uit de vorige eeuw! Voor de rest is er steeds een paartje gekraagde roodstaarten aanwezig (die broeden in één van de nestkasten bij de hut), wat grote bonte spechten, groenlingen en een kuifmees. Als zoogdier noteren wij de Schaijkse bosmuis.

En oh ja, die buizerd niet te vergeten. Een donkerbruine buizerd komt ongeveer 20 minuten eten van onze duif. Dan heeft hij er genoeg van, knipoogt, vertrekt en keert die dag niet meer terug.


'Toevalligerwijs' landt er een buizerd voor de hut...

Rond drie uur zijn we uitgepraat, elkaars flauwe grappen zat en is het licht te hard, dus vertrekken we huiswaarts. De ‘niet aangegeten’ postduif gaat mee naar Genemuiden. Die gaat vanavond nog op de bbq.

Tot een volgende keer maar weer…

     
De gespikkelde appelvink.

     
Alles behalve ‘less is more’...