Laatst was ik vanuit Vogelklas Karel Schot betrokken bij het loslaten van drie waterhoentjes…

Het loslaten van vogels vanuit de opvang is altijd bijzonder. Het is de bekroning van de liefdevolle zorg van de medewerkers van de Rotterdamse vogelopvang. Veelal vrijwilligers die week in week uit jonge of gewonde vogels met zorg oplappen. Ze zorgen ervoor dat deze vogels weer op eigen benen kunnen staan en teruggeplaatst kunnen worden. Petje af.

Deze keer is de uitplaatsing extra bijzonder: twee van de drie waterhoentjes zijn wit. Albino’s? Bijna. Het is de kleurafwijking leucisme.

Als jonkies zijn ze bij de Vogelklas binnengekomen en wekenlang verzorgd, tot het moment dat ze volgroeid zijn. Gelukkig is het vervoersverbod (vogelgriep) net achter de rug en kan op een geschikte locatie hun vrijheid worden teruggegeven. Ik ben erbij om dit fotografisch vast te leggen.

Al snel verdwijnen ze alle drie na het loslaten in de begroeiing. ‘s Middags vind ik er eentje terug. ‘Witje’ is druk met voedsel zoeken, altijd een goed teken bij een losgelaten vogel. Ook de volgende dag tref ik hem foeragerend aan.

Dag bleekscheet, het ga je goed!

Had ik niet al eens eerder witte waterhoentjes gefotografeerd? Jazeker!

Tenslotte nog dit. Vogelklas Karel Schot draait op giften en subsidies. Als jij hun werk wilt steunen, klik dan hier voor meer info. Doen hè. Dank…