Blog

Hoe ziet de Groenlandse witstuitbarmsijs eruit na de rui? Om die vraag te beantwoorden stap ik eind oktober 2017 in het vliegtuig naar Groenland...

Dave van der Spoel vindt in de ochtend van 6 oktober 2017 een volwassen vorkstaartmeeuw op de Maasvlakte. Om precies te zijn op de Nieuwe Waterweg...

In Alphen aan den Rijn verblijft een kwak (juli 2017):

Vorig jaar ben ik naar Bulgarije geweest voor de rotskruiper. Mieterse vogels zijn het. Dat rood met witte stippen in de vleugels en die snavel als een hop!

Daar waar een ieder zich vergaapt aan Neerlands woudaap bevindt zich in het riet nog een ander geinig vogeltje...

Mijn eerste twee woudapen fotografeerde ik in 2004 en alle daarop volgende jaren vereeuwigde ik jaarlijks deze fraaie soort in mijn achtertuin. Niet letterlijk in mijn backyard natuurlijk, maar in het Rottemerengebied, grenzend aan mijn woonwijk Ommoord. Een van de locaties waar ze verbleven was tijdelijk Rotterdams grondgebied, zo heb ik een foto van deze hippe reiger gemaakt in mijn eigen Rotjeknor! Mijn eerste en enige woudaap buiten mijn werkgebied zag ik in 1989 in Alphen aan den Rijn, maar dat terzijde.

De meeste mannen hebben een hobby. De één gaat zijn favoriete voetbalclub aanmoedigen, een ander wordt een keukenprins, gaat hardlopen, spaart postzegels of wellicht wel tattoos. Zo kiest eenieder een geinige hobby...

De nerds onder de vogelaars zijn de meeuwenliefhebbers. Die gasten noemen wij gekscherend larofielen (van larus, de wetenschappelijke naam van meeuwen)...

Op deze pagina tref je een overzicht van alle artikelen op mijn website waarbij ik iets heb geschreven over barmsijzen. Veel leesplezier...

De herfst is qua kleuren de mooiste periode van het jaar...

Na een verblijf van twee weken vond ook ik het tijd worden om naar Oostende af te reizen voor de Belgische kleine vliegenvanger...

Van Bologna via Florence, Sienna en het pittoreske Pienza naar Rome in twee weken (september 2016). Reden: vakantie!

Sinds begin september 2016 ben ik de trotse eigenaar van een Canon EOS 5D mark iv...

De ruigpootuil is in de Lage Landen een lastige soort om waar te nemen. In Nederland is het een echt zeldzame broedvogel...

Een ieder heeft een zwak voor uilen. Dat wisten we natuurlijk al ruim voor Harry Potter. De eerste moet ik nog tegenkomen die niet van deze vogels houdt.

Kijk, wij vogelfotografen fotograferen graag een vogeltje. Dat is logisch, anders waren we geen vogelfotograaf hé. Dat vogeltje moet bij voorkeur op een leuk takkie zitten en ook nog eens voor een passende achtergrond, zonder storend element, anders trekken we geen foto. Een storend element is bijvoorbeeld een collega-fotograaf, die langzaam voor je camera schuift. Zo irritant is dat!

De oeverzwaluw is niet alleen onze kleinste zwaluw, het is ook de zwaluw die het vroegst arriveert in het voorjaar ten opzichte van onze andere zwaluwen. Al in maart kun je deze grappige vogels tegenkomen...

Gezamenlijk met Gerard Visser bezoek ik in juni 2016 Bulgarije. Het doel zou zijn rotskruipers 'kieken'...

Kijk, op mijn eigen website is het geen probleem, op Birdpix.nl is dat het wel, op Facebook kan het naar hartelust, Dutchbirding.nl doet moeilijk, bij de gemiddelde stock agency kan het onder voorwaarden en bij Waarneming.nl kun je het helemaal vergeten. Ik proef een willekeur.

Rotterdam is voortgekomen uit de rivier de Rotte. Hoe precies mag Joost weten. Wat ik wel weet is dat het Rottemerengebied letterlijk onder de rook van Rotterdam is gesitueerd en dat ik met dit artikel de Rottemeren en haar vogeltjes ga promoten...

Dit is mijn derde artikel over ‘less is more’ (tweede en eerste artikel) en zeker niet het laatste! ‘Less is more’ is echt ‘mijn ding’ geworden. Mijn 500 mm-lens overweeg ik op Marktplaats te zetten. Hij ligt namelijk werkeloos in mijn kelder (nou, in het ‘echie’ gebruik ik hem meer dan regelmatig).

Eerste bedrijf. Als jong pikkie, ik was vier of zo, had ik op een dag opeens een broer erbij. Ik had al een broer (Henk), maar nu nog één. Leuk! Mijn nieuwe broer, Jaap is de naam, was bij zijn intrede al een jaar of dertien, veertien zelfs...

Er zijn mensen die worden geboren in een verkeerd lichaam. Ze voelen zich man, maar zitten opgesloten in een vrouwenlichaam. Of andersom, dat kan natuurlijk ook. Vrouw menen te zijn maar het huidje te hebben van een man, met alles er op en er 'an'. Een transgender noemen we dit. Knap lastig lijkt me dat...

Van de klapekster kun je een hoop zeggen, maar niet dat het een saaie vogel is. Deze killer en voormalige broedvogel is een schaarse wintergast in ons kleine kikkerlandje. Vooral heidegebieden zijn populair. Daar kunnen we hem treffen.

Overal gaat wel eens iets fout. Zo ook in de natuur. Soms zie je weleens een vogel met een afwijkende kleur. Dan ziet hij of zij er anders uit dan je zou verwachten. Helemaal wit, bruin of wellicht wel zwart. Zonder uitzondering zijn dit bijzondere verschijningen.

Net als vorig jaar bezoeken mijn partner en ik Curaçao (december 2015). Het doel is relaxen op Mambo beach. Zal dat gaan lukken?

Je kent dat wel, je gaat met het vliegtuig op fotografievakantie en dan schiet je een avond voor vertrek in de stress, omdat je niet weet wat je wel en wat je niet in je koffer meeneemt. Of je bent twee weken op reis geweest en wat blijkt: de helft van je kofferinhoud gaat onaangeraakt weer mee terug. Enfin, wat neem je mee en wat niet...

Om barmsijzen te kunnen determineren is geslachts- en leeftijdsbepaling van belang. Weet je het geslacht en de leeftijd van de vogel dan maakt dat de verdere determinatie wat eenvoudiger. Bij barmsijzen is geslachts- en leeftijdsbepaling niet altijd even gemakkelijk. In het veld is dit zelfs bij regelmaat onmogelijk. Toch maar een poging wagen?

Elke zichzelf respecterende vogelfotograaf fotografeert in RAW. Ja toch! Anders ben je verre van professioneel en haal je niet het beste uit je foto. Een startende fotograaf zal in het begin nog wel in het bestandstype JPG fotograferen, maar hij laat zich al snel overhalen door zijn meer ervaren soortgenoten om dit nooit meer te doen.

Als je begint met vogels fotograferen, zit je ongetwijfeld met heel veel vragen. Onderstaande tips kunnen je een beetje op weg helpen in het donkere doolhof dat vogelfotografie heet.

Net als Groenland en Spitsbergen is Barrow, in het uiterste noorden van Alaska (USA), een droomlocatie voor elke vogelfotograaf. Vooral als je een zwak hebt voor Arctische soorten. Daarom bezoeken Jan van Holten, Martin van der Schalk en ik deze magische locatie in juni 2015 voor de duur van twee weken.

Tijdens mijn trip naar Barrow, Alaska, USA (juni 2015) trof ik opvallend veel barmsijzen aan. Dat had ik niet verwacht, dus ik was blij verrast!

Het voordeel van het hedendaagse fotograferen is dat je ook kunt filmen. Niet echt mijn ding, maar soms vind ik het toch even leuk om een klein filmpje te maken. Gewoon voor de aardigheid!

Dit voorjaar heb ik zowel de kleine bonte specht als de zwarte specht gefotografeerd. Twee soorten die niet gemakkelijk zijn te fotograferen in Nederland, dus je denkt: Chris zal wel blij zijn. Nou, nee!

In het voorjaar van 2008 ben ik samen met Menno van Duijn en Adri Hoogendijk afgereisd naar het zuiden van Polen. Onze doelen waren dwerguil en oeraluil te fotograferen.

Als vogelfotograaf ben ik liefhebber van less-is-more-foto’s. Dat houdt in dat in de bewuste foto het onderwerp een klein onderdeel van de gehele foto is en de omgeving een belangrijke rol speelt.

In maart 2015 bezoek ik een week lang Kaamanen, Finland. Het hoofddoel is om barmsijzen te fotograferen, maar ook taigagaai en bruinkopmees staan op mijn verlanglijst.

I love redpolls. Waarom ik barmsijzen aansprekende vogels vind, is lastig onder woorden te brengen. Met hun geinige rode petje, hun fijne snaveltje en prettige tekening spreken ze menig vogelliefhebber aan. En mij dus ook! Er zijn diverse soorten barmsijzen die in het veld niet altijd even gemakkelijk te onderscheiden zijn.

Eind 2014 kocht ik een 7D mark II, als 'back-up camera' naast mijn 5D mark III. In dit artikel plaats ik wat foto's die gemaakt zijn met de 7D, de 7D mark II en de 5D mark III om tot een vergelijking te komen...

Trots vertellen een achtjarige jongetje en zijn vrolijke zusje mij op het strand dat ze de goedheiligman hebben gezien. Hij is zojuist aangekomen per boot. Bij ons is Sinterklaas inmiddels gedegradeerd tot een fout racistisch feest wil ik ze vertellen, maar dat doe ik toch maar niet. Ik ben er namelijk niet van overtuigd dat dit zo is en bovendien wil ik deze Curaçaose kids niet opzadelen met onze Hollandse (cultuur)problemen.

Dit najaar (2014) werd er een blonde ruiter gemeld op de Maasvlakte. De vogel werd ontdekt door 2 vogelaars die de vogel uit zee zagen vliegen, samen met 2 goudplevieren. Aanvankelijk was de vogel wat vliegerig, maar uiteindelijk werd deze Amerikaanse steltloper erg vertrouwd met de vele vogelaars.

Wat hebben een sneeuwgans, een pontische meeuw en een woudaap met elkaar gemeen? Heel weinig hoor ik je denken. Toch is er een opmerkelijk verband te leggen...

Vogels zijn echt mijn ding en zoogdieren fotografeer ik daarom nauwelijks. Natuurlijk, als op Spitsbergen een ijsbeer mijn pad kruist maak ik uiteraard foto's, maar verder fotografeer ik bar weinig zoogdieren. Ik ga er nooit speciaal voor op pad. Een zoogdier dat ik wel graag eens zou willen fotograferen is de das. De das vind ik een mysterieuze soort die ik bovendien nog nooit heb gezien.

Samen met Gerard Visser bezoek ik (juli 2014) de steenuilenhut van Glenn Vermeersch in Kalmthout, België. De timing lijkt niet helemaal goed, want er wordt vandaag veel regen voorspeld. Bovendien zijn de jongen al ruim een week uitgevlogen. Worden ze nog wel gevoerd in de omgeving van de hut? We gaan het zien!

De parels van de Portugese Azoren zijn niet de vele Amerikaanse dwaalgasten die hier met enige regelmaat worden waargenomen, nee het zijn de endemise Azorengoudvinken (pyrrhula murina) die verblijven op de oostpunt van het prachtige eiland Sao Miguel. Hun uiterlijk wordt door sommigen omschreven als saai en daarom het bezoeken van deze vogels niet waard. Als liefhebber van vinkachtigen vind ik ze alles behalve eentonig. Ik noem ze fraai en mysterieus bovendien. Het levensverhaal van de Priolo (Portugese naam van de goudvink) alleen al is bijzonder: uitgestorven verklaard en weer herontdekt.

In Goudswaard werden begin juni 2014 vale gieren gemeld. Die zijn een zeldzame verschijning in ons kikkerlandje. Omdat  het weekend is en vale gieren fraaie vogels zijn, ga ook ik een kijkje nemen. Niet in mijn eentje, want vele andere vogelaars en vogelfotografen hebben hetzelfde idee opgevat. Altijd weer gezellig om bij te praten. Al snel worden in de hele vroege ochtend (voor 7u) twee vale gieren ontdekt en die laten zich mooi bekijken. Eén van de gieren blijkt een kleurring om te hebben en is afkomstig uit Spanje. De lokale buizerd is minder blij met het Spaanse bezoek en valt de gieren keer op keer aan. Dat is een geinig gezicht.

Begin juni 2014 mag ik een keer proef zitten in de nieuwe boshut Woeste Hoeve van Henri van Vliet. Uiteraard doe ik dat graag. Om 7 uur ben ik in Hoenderloo en Henri brengt me naar de hut. Vanaf de plek waar ik mijn auto parkeer is het nog geen 100 meter lopen. De vijver moet nog even worden bijgevuld en terwijl we naast de hut wat staan te praten over welk takje ik zal gaan gebruiken, landt er al een eerste appelvink voor de hut! Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt.

In mei ben ik een dagje op stap geweest met Tom van Hell. Tom bijt zich al een lange tijd vast in één project, namelijk ijsvogels fotograferen. Niet zonder succes, want in het tijdschrift Natuurfotopassie had Tom recent een uitgebreid en mooi artikel over deze vogels, geïllustreerd met zijn foto's.

Batsfjord maart 2014. De aanloop naar een vogelfototrip was nog nooit zo slecht. Een week voor vertrek breekt er een stuk van mijn kies af, vervolgens stoot ik diezelfde dag pijnlijk mijn teen, verbrand ik het weekend daarop mijn rug in de infrarood sauna, werkt de route-app van Noorwegen die ik op mijn telefoon installeer niet en krijg ik last but not least een vervelende pijn in mijn onderrug met uitstraling naar mijn linkerbeen...