No English text available. Click here for my English articles.
Trots vertellen een achtjarige jongetje en zijn vrolijke zusje mij op het strand dat ze de goedheiligman hebben gezien. Hij is zojuist aangekomen per boot. Bij ons is Sinterklaas inmiddels gedegradeerd tot een fout racistisch feest wil ik ze vertellen, maar dat doe ik toch maar niet. Ik ben er namelijk niet van overtuigd dat dit zo is en bovendien wil ik deze Curaçaose kids niet opzadelen met onze Hollandse (cultuur)problemen.
Begin december 2014 bezoek ik Curaçao voor een strandvakantie. Het is hier in december altijd boven de 24 graden, terwijl het in ons kikkerlandje guur en donker is en 's nachts het kwik onder nul daalt. Brrr!
Dat het een strandvakantie betreft wil niet zeggen dat de vogels genegeerd worden, hoewel dat wel min of meer de afspraak is. Echter, als ik op mijn luie gat op een strandstoel zit en er vliegt een o zo gracieuze fregatvogel over, dan kan niets mij tegenhouden mijn meegenomen 300mm-lens in stelling te brengen. Nee, die laat ik niet aan me voorbijgaan.
Ook de bruine pelikanen en de koningssterns zijn vanuit mijn strandstoel goed te doen. En voor de suikerdiefjes, een mangrove zanger, diverse soorten duiven en vele andere leuke vogeltjes hoef ik van mijn strandzetel ook al niet op te rijzen. Life is great op Curaçao!
Onze hoteltuin en aangrenzend strand (Mambo Beach) wordt ons gehele verblijf bemand door minimaal twee weinig schuwe groene reigers. Het betreft een jonkie van deze zomer (herkomst mij onbekend) en een volwassen trekvogel uit noordelijk Amerika (te herkennen aan zijn paarsige nek, van hier zijn ze bruinig, zoals de vogel die ooit in Amsterdam verbleef). Hun geluid doet me verrassend genoeg denken aan de vluchtroep van vrouwtjes woudaap (kek kek kek).
Vreemd vind ik de vele steenlopers ogen op het tropische strand. In mijn perceptie horen ze hier niet. Die verwacht je met -5 op de pier van Scheveningen, maar niet hier. Kom, kom, hup wegwezen jullie!
De fregatvogels vind ik fantastisch. Uren zie ik ze, zonder noemenswaardige inspanning, hangend in de wind, op zoek naar een prooi. Ze hebben wel iets van jagers (skuas, geen shooters), maar dan met de elegantie van een zwaluw. Van het fotograferen van deze vogels krijg ik geen genoeg, totdat ik word weggestuurd door de security, omdat 'mijn' fregatstandplaats verboden terrein is. Dat wist ik wel, maar ik hield me van de domme (van de prins geen kwade).
Veel tijd besteden we in de directe omgeving van ons resort (Lions Dive & Beach Resort). Een aantal keer bezoeken we Willemstad en daarnaast rijden we een dag met een huurauto het prachtige eiland rond. Zo gaat een mooie trip weer snel voorbij en voor je het weet zit je koud en wel weer in Hollandia te blauwbekken (wel na ruim 53 uur vertraging, dat dan weer wel!!).
Oh ja, dat vergat ik nog te zeggen. Sinterklaas bestaat echt, ook op Curaçao...
