No English text available. Click here for my English articles.
Vogels zijn echt mijn ding en zoogdieren fotografeer ik daarom nauwelijks. Natuurlijk, als op Spitsbergen een ijsbeer mijn pad kruist maak ik uiteraard foto's, maar verder fotografeer ik bar weinig zoogdieren. Ik ga er nooit speciaal voor op pad. Een zoogdier dat ik wel graag eens zou willen fotograferen is de das. De das vind ik een mysterieuze soort die ik bovendien nog nooit heb gezien.
Als ik hoor van een hut in de Belgische Ardennen van waaruit dassen zijn te zien en fotograferen besluit ik daar heen te gaan. Samen met Michel Veldt en Lesley van Loo plannen we een dag in augustus om deze viervoeters te vereren met een bezoek.
Het is een eind rijden en we spreken af in Den Bosch om vanuit daar met één auto naar België te rijden. In het dorpje Chabreliez spreken we af met onze Belgische gids Bernard. Was het onderweg nog zonnig, nu betrekt de lucht. Als we naar de hut wandelen begint het te regenen. We schuilen onder wat bomen en als het na een twintig minuten is opgeklaard wandelen we verder. Het is een stevige klim, maar we komen even later veilig aan bij de hut. Daar hebben we alle tijd om uit te hijgen.
De hut is ruim van opzet. Je kunt van twee niveaus fotograferen. Een wat hoger niveau en een lager niveau op grondhoogte. We boeken de hut wat eerder in de middag, zodat we zangvogels als zwarte mees, kuifmees, boomklever en vele gaaien kunnen fotograferen. We horen goudvinken en kruisbekken, maar die laten zich niet zien. Het fotograferen gaat door het glas, hetgeen ten koste gaat van de scherpte van de foto's. Als je frontaal door het glas fotografeert valt het nog wel mee, maar zodra je camera schuin op het glas staat verlies je vrij snel scherpte. Het is niet anders. Als verrassing komt er een leuke eekhoorn voor de hut nootjes verzamelen.
Om half zeven voert de sympathieke en weinig spraakzame gids (hoewel, als hij eenmaal spreekt blijft hij ratelen!) de nootjes voor de dassen en dan wordt het spannend. Komen de dassen op de nootjes af en zo ja, komen ze op een moment dat het nog redelijk licht is. De tijd verstrijkt en de dassen geven niet thuis. Het wordt donkerder en donkerder. Om half negen zie ik iets bewegen en jawel, daar komt de eerste das tevoorschijn! Wat een gaaf beest!
Eerst wat voorzichtig bij de burcht, zo'n 30 meter verderop, maar vervolgens steeds dichterbij. Het is dan al behoorlijk donker, mede door de vele bewolking. Uiteindelijk komen er drie dassen tevoorschijn, waarschijnlijk een moeder met twee grote jongen. Al vrij snel gaat het pittig regenen en de dassen vertrekken weer naar de burcht. Onze gids ontsteekt twee lampen die schijnen op de voederplaats. Na een half uurtje komt één das terug om opnieuw voor de hut in de stromende regen te foerageren. In het kunstlicht is het dier goed te bewonderen.
Het is na tien uur als we de hut verlaten. Het giet nog steeds, dus komen we nat, maar voldaan aan bij de auto. Klokslag twee uur in de nacht ben ik terug in Rotterdam. Al met al vallen de foto's wat tegen, maar het waarnemen van de dassen vind ik bijzonder spectaculair...