No English text available. Click here for my English articles.
Vroegah was alles beter. Je kon nog schaamteloos plofkip eten, ganzenlever op je toastje pletteren, zwanen driften, kievitseieren zoeken, vogels op het nest fotograferen, de korhoen bejagen, bla, bla, bla...
Wij natuurfotografen doen het vandaag allemaal digitaal. Nou, bijna allemaal. Laatst was ik bij een fotoclub ergens in Limburg, daar was nog een ouwe baas, een grijsaard, die een lezing gaf met dia's en een zichzelf scherpstellende projector. Ik moet zeggen dat ik even was vergeten hoe mooi die dia's waren. De scherpte en de kleurweergave: briljant!
We zijn dus bijna allemaal digitaal. Je kunt verder ook niet veel met die geinige dia's (scan ze maar eens in, er blijft niet veel van over) en digitaal fotograferen heeft zoveel meer mogelijkheden. Neem het croppen, het wegreduceren, compositie maken, de boel bedriegen en manipuleren, contrast aanpassen, foto's op je tv-scherm bekijken, vogelplaatjes naar je matties mailen en zo kan ik wel even doorgaan. Dat laatste doe ik niet, want waar het mij om gaat is niet wat er allemaal kan, maar dat ik heden ten dage fotografen zo vaak hoor klagen over hun camera.
Kijk, dan hoor ik twee natuurfotografen tegen elkaar brommen dat de ruisopbrengst toch een beetje tegenvalt, dat er niet eens wifi op dat ding zit, dat hij maar zes beelden per seconde schiet, dat er maar één geheugenkaartje in kan, dat de techniek na twee jaar al achterhaald is. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Dat het LCD-schermpje te klein is bijvoorbeeld. Dat er alleen een stabilisator in de lens zit en niet in de camera, dat de silence-modus wel werkt, maar dat de camera dan minder beelden per seconde maakt, dat je bij een fullframe camera het daadwerkelijke aantal millimeters hebt en dat je de cropfactor moet missen.
Herken je dat, heb jij ook weleens een fotograaf horen klagen? Ik wel en eerlijk gezegd klaag ik even hard mee over mijn body (mijn camera he, niet mijn lichaam, daar hebben we het nu niet over). WTF! Waar klagen we over! Nog geen 15 jaar geleden zaten we nog te klooien met dia's. Niks geen cropfactor en een silence-modus? Nooit van gehoord! Je moest het doen met 36 opnames. Ken je dat nog, je ziet een spannend moment aankomen (twee hitsige ijsvogels die aanstalten maken elkaar te bespringen, op een geinig takje of zo), maar je hebt nog maar 12 dia's op je rolletje. Wat doe je, draai je snel je rolletje door of gok je dat je die voorjaarsuiting kunt vastleggen met de resterende dozijn dia's? Besluit je het rolletje door te draaien, dan loop je het gevaar dat de actie plaatsvindt op het moment dat je het rolletje aan het doordraaien bent. Of de vogeltjes schrikken van het transportgeluid en besluiten hun liefdesdaad te laten voor wat het is. Nee, je besluit het te doen met die 12 dia's: blijkt de actie langer te duren, dan moet je alsnog een nieuw rolletje in de camera stoppen. De liefde tussen die ijsvogels is dan voorbij natuurlijk. 
Dan de ISO-waarde. Met dia's was 200 ASA heel gewoon en om de korhoenders van de Holterberg vast te leggen, kocht ik weleens een 400 ASA rolletje. 400 ASA! Waar hebben we het over. Nu, 2016, kom ik niet meer onder de 1250 ISO en ga ik zonder problemen naar 2500 ISO. Nagenoeg zonder ruis. En het resultaat van dat 400 ASA rolletje zag er niet uit. Nu klagen we over ruis, maar het resultaat van dat rolletje zag er uit als smarties! Zo grof was het resultaat.
Nu dat te kleine LCD-scherm. Met dia's kon je niet eens terugkijken. Gewoon hardcore 2 weken wachten tot de dia's ontwikkeld en wel terugkwamen uit Zwitserland om dan te concluderen dat de slides onderbelicht waren! En dan niks geen Photoshop of Lightroom om dat nog aan te passen. Of je dia's kwamen terug met een kras, een horizontale streep over al je dia's. Klagen bij de ontwikkelcentrale had geen zin, daarmee krijg je de kras niet weg.
Croppen of compositie aanpassen? Vergeet het maar. Horizon rechtzetten? No, no, onmogelijk. En compositie maak je met dia's in het veld. Daarom hoeven de oudere fotografen onder ons heden ten dage hun digitale foto achteraf niet meer uit te snijden en de compositie af te maken. Zij zijn gewend dit in het veld te doen.
Waar hadden we het over? Oh ja, over het klagen over digitale camera's. Volgens mij hebben we het nu, ten opzichte van een aantal jaren gelden, luxe en gemakkelijk. Ja toch? En dan heb ik het nog niet eens over hoe makkelijk het opzoeken van locaties van zeldzame vogeltjes is geworden met internet.
Vroeger was alles beter. Nou, laten we vooral maar tevreden zijn met wat we nu hebben!
Zo, nu eerst eens kijken wanneer de 5d mark IV uitkomt, die nieuwe snufjes van dat ding heb ik toch echt wel nodig...