No English text available. Click here for my English articles.
Van de pelikaan weten we dat het een vaste slaper is. Eenmaal in diepe rust is hij niet gemakkelijk wakker te krijgen. Zo is er een verhaal bekend van een hongerige leeuwin uit tropisch Afrika die 's nachts een slapende pelikaan wilde verslinden. De leeuwin kwam de vogel brullend tegemoet. De dappere pelicano weigerde echter wakker te worden. Zo kon de leeuwin de pelikaan niet in zijn nekvel grijpen en droop boos en vernederd af. Van alle pelikanen slaapt de kleine pelikaan het vast.
Omdat ik een lid van de Engelse rariteitencommissie een heel klein beetje had geholpen bij het schrijven van een artikel in British Birds over kerkuilen, kreeg ik als beloning de bewuste uitgave per post thuisgestuurd. Nu lees ik British Birds niet zo heel vaak, maar wat ik me herinner van andere uitgaven is dat er regelmatig koddige ingezonden brieven van lezers in staan met beschrijvingen van opvallend vogelgedrag. Zo ook in dit nummer. Er stond een grappig artikeltje in van een bosuil die via een kattenluikje in de voordeur de boekenkast in de woonkamer verkoos als slaapplaats. Ook het artikeltje over broodetende grote zaagbekken vond ik aansprekend.
Die guitige bosuil en die van te voren natuurlijk uitgehongerde zaagbekken deden mij overwegen voor British Birds een artikeltje te schrijven over het volgende voorval:
Het gebeurde op een koude zaterdagavond. Ik lag nog net niet op bed toen mijn broer Henk belde. Of ik mee ging om een pelikaan te checken. Een pelikaan checken? Eddy Nieuwstraten had mijn broer gebeld met het verhaal dat zijn tante uit Rotterdam vanuit haar keukenraam een pelikaan had zien landen op een lantaarnpaal. Omdat Eddy weet dat wij in Rotterdam wonen vroeg hij ons de vogel te checken.
Zoals het een pelikaan betaamt, troffen we de vogel inderdaad diep slapend aan op een lantaarnpaal. Elke vogel gun je zijn nachtrust, uitgezonderd een escape. Die maak je zonder schuldgevoel wakker, al is het midden in de nacht. En je wilt als twitcher toch weten met welke pelikaan we te maken hebben? De vraag is dan: hoe maak je nu zo’n slapende reus wakker, als zelfs een heuse leeuwin hier niet toe in staat is?
Ik liep eens om de lantaarnpaal en riep heel hard boe! Geen enkele reactie. Met mijn toch behoorlijk felle zaklamp kreeg ik hem ook niet wakker geschenen. Dan blijft er maar één ding over: actie, harde actie!
Ik stelde mezelf op onder de lantaarnpaal, mijn voeten zo’n veertig centimeter uit elkaar, om vervolgens met al mijn kracht de lantaarnpaal heen en weer te schudden. Met een schok werd de vogel wakker. Hij gaf mij slechts de gelegenheid om, met een alles verblindende flits, één foto te maken voordat hij weer in een diepe slaap viel. Om die nacht vervolgens niet meer wakker te worden.
De foto was duidelijk, het betrof een kleine pelikaan, gezien de zwarte vlek naast het oog. In Nederland is elke pelikaan een escape, maar een kleine pelikaan is 200% zeker een escape.
Nu vraag ik je, zou bovenstaand voorval een passend artikeltje in British Bird kunnen zijn?
