Als uilenliefhebber heb ik jaren gezocht naar de grijze bosuil. Tevergeefs helaas. Kijk, de bruine bosuil zien we overal en nergens, maar er bestaat ook een grijze vorm. Zegt men hé, ik heb het van horen zeggen. Als ik vogelaars en vogelfotografen spreek, vraag ik altijd even of ze (bos)uilen weten te wonen. Daar ben ik namelijk dol op en ik ga graag even langs voor een bezoekje.
Menig vogelliefhebber weet waar bosuilen te zien zijn en ja sommigen hebben toch écht wel eens een grijze bosuil gezien (de minder serieuze vogelaar heeft hem dan 'gespot' en niet 'gezien'). Ik niet. Ik zie alleen de bruine jongens. Mooie uilen zijn dat, fotogeniek ook, maar ik wil die grijze tawny owl zien. Zien zeg ik je! Die grijze lijkt voor mij niet weggelegd, waar ik ook zoek en koekeloer.
Rijd ik met een groepje vogelaars mee, dan heeft er altijd wel eentje ergens zo’n grijsjoekel gezien. Lang geleden, maar toch, hij heeft hem echt wel eens gezien. En goed ook, hij kon hem heel mooi bekijken. Grijs dat die was! Weer een ander had er pas nog eentje en nee, hij had geen fototoestel bij zich. Doe ik, als uilenliefhebber, iets verkeerd soms? Wat heb ik fout gedaan in een vorig leven?
Die gasten die die grijze bosuilen zien hebben de literatuur ook nog eens aan hun zijde. In elk vogelboek staat vermeld dat er naast de bruine vorm ook een grijze vorm bestaat. Sommige boeken vermelden zelfs een bosuilengrijsheidpercentage (Uilen van Europa, Mebs Scherzinger). De grijze zijn wel in de minderheid, dat wel, maar ze bestaan toch echt, aldus de boeken. Ze staan zelfs afgebeeld. Mooie grijze bosuiltekeningen kom ik tegen in bijvoorbeeld Elseviers gids van de Europese vogels. Dan wordt het haast een soort mini oeraluil (waar overigens ook een bruine vorm van is).
Toch gek dat ik ze nooit in levende lijve zie. Dood ook niet trouwens. In Naturalis heb ik een aantal keren balgen van kerkuilen onderzocht en wel eens her en der een laadje met bosuilen opengetrokken. Ja, je bent er dan toch. Ook daar alleen van die bruine verenbollen. Mmmh, dan lijkt mij er toch iets niet te kloppen.
Zelf kom ik binnen de bruine bosuiljongens opvallend genoeg wel twee kleurtinten tegen, namelijk bruin en roodbruin. En deze week snapte ik het ineens: wat men grijs noemt, bestempel ik als bruin. En wat de ander juist bruin noemt, komt bij mij binnen als roodbruin. Snap je!
Een bruine en een roodbruine bosuil.
Die grijze bosuil bestaat helemaal niet! Ik ben een leven lang op zoek geweest naar een roze olifant! Er zijn wel twee kleurvarianten alleen niet bruin en grijs, maar roodbruin en bruin. Hoe simpel kan het zijn! Jammer eigenlijk, want ik ben nu wel een illusie en een fotodoel armer. Heb ik weer.
Of zou hij toch bestaan...? Wie geeft mij mijn verlangen naar die grijsaard terug?
Flying away from reality…
Net uitgevlogen. Een roodbruine en een bruine bosuil?
Een roodbruine bosuil.