Op 3 februari 1990 fietste ik in mijn eentje 22 km van Rotterdam-Overschie naar Nieuw Lekkerland. Niet met een Tom Tom, maar met een fietskaart van mijn ouders. Zo zag ik als 15-jarige mijn eerste zwarte ibis. Mijn logboek vermeldt niet dat ik tijdens mijn trip andere vogels zag, maar wel dat het die dag 1 graden Celsius was (met een zuidoosten wind) en dat de overtocht van de veerdienst 75 cent betrof...
Wat ik me van deze trip herinner is dat de zwarte ibis naast een ijsbaan achter een bouwbedrijf foerageerde. Ik vroeg toestemming het bouwbedrijf te betreden, maar deze toestemming kreeg ik pas nadat ik een telefoonnummer in een telefoonboek had opgezocht en had voorgelezen, omdat de dienstdoende beheerder van het bouwbedrijf zijn leesbril thuis had laten liggen. Na deze hobbel mocht ik het terrein van het bouwbedrijf betreden en zo bekeek ik van korte afstand de zwarte ibis.
Mijn waarneming sprak ik daarna plichtsgetrouw in op de DB-vogelinspreeklijn in de dichtstbijzijnde telefooncel en op de eerst volgende Dutch Birding-dag (toen nog in Utrecht-centrum) kocht ik van Hans Gebuis een A4-grote zwart/wit foto van deze vogel. De foto hing jaren boven mijn bed.
’s Avonds controleerde ik of mijn ingesproken waarneming was meegenomen op de DB-vogellijn. Dit was niet gemakkelijk, omdat mijn moeder alle 06-telefoonnummers had laten afsluiten. Dat had ze gedaan omdat mijn broer en ik de gewoonte hadden de DB-vogellijn meerdere malen per dag te bellen. Het was de tijd dat er nog geen buzzers en nog geen Alerts waren.
Toch ontdekten mijn broer en ik een manier om (gratis) de vogellijn te bellen. Door de zender van de (toen nog illegale) draadloze telefoon uit te zetten belden we op de telefoon van een buur. Mijn broer en ik koesterden deze geheime noodoplossing en misbruikten deze buur alleen bij uitzondering. Zo werd deze buur niet op kosten gejaagd (alles bij elkaar zal het toch nog een heel bedrag zijn geweest), maar vooral om te voorkomen dat onze list uit zou komen. Het betreft hier een jeugdzonde. Wat mijn zwarte ibis-waarneming betreft; hij werd die avond vermeld op de vogellijn.
Het duurde vierentwintig jaar voordat ik mijn volgende zwarte ibis zag en wel vier tegelijk (Starrevaart polder, maart 2014). Dat dit zo lang heeft geduurd is waarschijnlijk de terechte straf op onze illegale telefoontaps. Ik ben benieuwd wat de straf voor mijn broer zijn zal…
