Mijn vader en ik hebben niet veel met elkaar gemeen moet je weten. Altijd zo geweest. We dragen dezelfde achternaam en daarmee lijken zo'n beetje alle overeenkomsten op te houden. Hij is een geschikte peer, begrijp me niet verkeerd, maar in alles zijn we elkaars tegenpolen.
Gingen we vroeger met elkaar vogels kijken en kwamen we een vogelaar tegen, dan was het mijn vaders wens om daar met een ruime boog omheen te lopen. Vragen stellen aan een medevogelaar werd niet gewaardeerd. Persoonlijk vind ik het wel geinig een praatje te maken met een medehobbyist. Soms he, niet altijd.
En zat er een zeldzaamheid (een bijzonder vogeltje), dan werd ik spijtig genoeg verplicht om van grote afstand naar die ene rariteit te kijken, op gepaste afstand van de andere vogelaars. Zou daar de diepere motivatie van mijn liefde voor 'less is more' vandaan komen? Ik zal het mijn psycholoog eens vragen.
Mijn vader is relaxter dan ik. Als hij een week naar Texel op vakantie gaat, rijdt hij op een middag met zijn auto (zonder te stoppen of het raam te openen) langs het Wagejot, ziet een lepelaar, en vindt dan dat hij een week intensief heeft gevogeld. Kijk, daar ben ik dan jaloers op. Ik moet van mezelf uren maken, tot het gaatje gaan en heb dat relaxte niet. Wellicht leer ik dat nog met de jaren en word ik later ook zo'n relaxte gast.
Wij zijn dus elkaars tegenpolen. Wees maar niet bang dat ik mijn vader beledig of raak met deze column. Welnee. Hij zal het namelijk nooit te weten komen dat ik dit over hem schrijf. Hij beweert stellig, te pas en te onpas, dat hij mijn columns nog nooit heeft gelezen. Daarnaast is hij ervan overtuigd dat niet ik, maar mijn partner mijn columns schrijft. Was dat laatste maar waar! 
Roodsnavel woudaap
Als ik heden ten dage een zeldzame keer met mijn vader vogels ga fotograferen, dan stelt hij doodleuk voor om om 10u te starten. Om 10u beginnen, even serieus! Dan zingt er echt geen ene zangvogel meer en is het licht gegarandeerd klote! Ik wil rond 6u al buiten zijn. Ja toch! Omdat ik feller onderhandel dan mijn pa wordt het compromis vervolgens half zeven.
Is er verder niets positiefs over mijn 'eigenste' vader te melden? Nou, één ding moet ik hem nageven, van hem heb ik het mieterse vogel-gen meegekregen. Samen met hem heb ik mijn eerste blauwborst gezien, ik zal dat moment nooit vergeten. Door zijn verhalen ben ik, als kind al, verliefd geraakt op het roodsnavelige woudaapje, de korhoen en de onzichtbaar geachte Cetti's zanger. Eerlijk is eerlijk, hij heeft mij de liefde voor vogels bijgebracht. Mijn eerste velduilen bij de Flauwers inlage, ook zo'n memorabel moment. Zonder hem was ik nooit gaan fotograferen en zat ik nu bij mijn ouders op de bank (ik schrijf deze column op Vaderdag in een bloedhete schuilhut in Bulgarije) en daar zal ik hem altijd dankbaar voor zijn… 
Nestcontrole