Neem geen kat, neem geen hond...
Katten
Nog thuiswonend bij mijn ouders, groeiden er in onze tuin op de meest rare plekken aardappelplanten. Ik kom namelijk uit een familie van louter honden- en kattenhaters.
Die aardappelplanten groeiden daar omdat mijn opa, die op de eerste verdieping van ons huis woonde, standaard een rijtje aardappels op zijn balkon had klaarliggen om die naar elke kat te smijten die het waagde een poot in onze tuin te zetten. Mijn vaders vader zat daarvoor de halve dag met veel plezier achter het raam. Hij zocht de aardappels er speciaal voor uit. Van die ronde, die gooiden zo lekker.
Mijn vader was ook niet van de katten en had op zijn beurt een katapult (kattenpult) paraat met wat knikkers. Zo kon je in onze tuin ook overal knikkers vinden. En ik zie mijn vader nog met een bezem een buurtpoes uit de boom meppen, die het in zijn hoofd haalde om op onze koolmezennestkast te klimmen. Wij met het hele gezin voor het raam en in koor: "SLA ’M PA!" Nou, mijn vader had weinig aanmoediging nodig. Dat begrijp je! Een flinke dreun viel de kat ten deel.
Later, we hadden een geinige volière in de tuin, kocht mijn vader een stroominstallatie die hij strategisch om de volière installeerde. Het betrof een afdankertje van Diergaarde Blijdorp, eigenlijk bedoeld voor dikhuiden. En wij weer met het hele gezin voor het raam om te zien hoe snel een kat het hazenpad koos als hij zijn nieuwsgierigheid naar onze illegale goudvinken moest bekopen met een flinke opdonder. Op verjaardagen vertelden wij trots dat een kat maar één keer bij ons in de tuin kwam: de eerste keer was tegelijk de laatste keer.
We zijn er nog niet, want als tiener kwam ik geregeld op een vinkenbaan. Vogels worden daar gevangen en geringd voor onderzoek. Verwilderde katten haalden er wel eens een vogeltje uit een misnet. Ja, dat mag niet hé! Om dit te voorkomen stond er dag en nacht een kattenval op scherp, met daarnaast een jute zak. Als er dan een kat werd gevangen moest ik de misnetten gaan controleren. Na afloop van dit klusje was de kat weg, net als de juten zak.
Dat was dus mijn opvoeding wat katten betreft. Als kind word je op die manier gevormd. Dat neem je mee in je latere leven. Daar kan ik zelf weinig aan doen hè.
Honden
Honden waren in mijn jeugd ook niet geliefd. Dat kwam omdat mijn oma, niet verrassend was ook zij woonachtig boven ons, het haatte als er een hond tegen onze gevel aan piste. Mijn oma hing, net als mijn opa, de halve dag uit het raam om de boel in de gaten te houden. En oh wee als er een hond voorbij liep en alleen al naar onze gevel keek! Wij maakten weleens met een flesje water een ‘namaakplasje’ tegen de muur en dan vertelden we onze oma wie er net was langsgelopen en met welke hond. Mijn oma ging dan op hoge poten verhaal halen bij deze onschuldige persoon. En geloof me, mijn oma was niet mals!
Mijn vader was als de dood voor honden. Hij was er namelijk ooit eens door gebeten. Die angst neem je dan onbewust over.
Toepassing
Zijn katten en honden echt zo erg? Jazeker! Brits onderzoek heeft aangetoond dat katten jaarlijks miljoenen vogels in de UK doden. Miljoenen! Alsof dat allemaal nog niet genoeg is, hebben ze ook nog eens de nare eigenschap in de tuin van een ander te schijten. En honden blaffen, springen ongevraagd tegen me op, ruiken aan mijn kruis als ik in de lift sta (terwijl ik toch minimaal eens per maand douche) en hebben bij mij om de hoek een jonge woudaap doodgebeten. En oh ja, lig ik op mijn buik een waterral te fotograferen, komen er 25 blaffende honden om me heen staan. Hondenuitlaatservice! Weg waterral!
Mijn voorouders waren dus niet van de katten en van de honden. Ben ik daar dan ook niet van? Nee, inderdaad voel ik weinig voor die viervoeters. Ik zal dat wel iets nuanceren. Inderdaad ben ik geen honden- en kattenliefhebber, maar ik zal zo’n beest nooit kwaad doen. Ik denk ook niet dat die beesten het probleem zijn, ze kunnen er niets aan doen dat ze bestaan. Nee, het probleem zit hem bij de eigenaren van die dieren. Die vinden dat schijten in andermans tuin blijkbaar acceptabel. Ook het doden van die vele vogels is blijkbaar prima? Of: de mijne doet dat niet! En dat een hond ongevraagd aan je kruis ruikt, moet je maar normaal vinden? Hij doet niets hoor! Ik zeg dan: "Nee, maar ik wel!" Tenminste, als de eigenaar een oud vrouwtje is. Is het een brede gast, dan ben ik daar te schijterig voor.
De oplossing is simpel. Je kat altijd binnen houden en honden uitlaten aan een lijntje. Niet de ander belasten met jouw hobby(huisdier). En de natuur al helemaal niet.
Dus: neem geen kat, neem geen hond...
Hondenuitlaatservice! Weg waterral!