Tijdens het fotograferen van ivoormeeuwen op Spitsbergen dacht ik aan het volgende. Jona is mijn favoriete bijbelse figuur. Niet omdat hij drie dagen in die onmogelijke walvis heeft gezeten, nee omdat hij zo'n lekkere chagrijnige en ongemotiveerde gast is. Hoe was het verhaal van Jona ook alweer?
Jona moet naar Nineve, 'of all places' om de Ninevieten op het juiste padje te krijgen. Onze dwarse vriend heeft hier echter geen trek in en weigert, maar een o zo vriendelijke walvis zet hem hoogst persoonlijk af op Nineve Beach. Daar bijgekomen van alle consternatie loopt hij een rondje door de city, schreeuwend dat ze moeten ophouden met hun foute shit.
Vervolgens gaat hij boven op een berg zitten wachten totdat de stadsbewoners hun welverdiende straf krijgen. Hij hoopt namelijk dat ze niet naar hem luisteren, maar de story eindigt anders. Omdat de Ninevieten zo onder de indruk van Jona's geschreeuw zijn, besluiten ze van schrik naar hem te luisteren. De grote straf blijft uit.
Jona is daar pissig om (hij had zich al verheugd op een beetje heibel) en valt vermoeid, maar vooral deprie, in slaap. Een toverboom zorgt voor een beetje schaduw maar een reuzenwurm vreet diezelfde boom weer op en ook daar wordt Jona wederom pissig om. "Wat een rotleven heb ik toch," zal Jona hebben gedacht. Kun je het nog volgen? Wat een alles behalve vrolijke gast is die Jona. Niet iemand die je uitnodigt voor je verjaardagspartijtje. Ik kijk wel uit!
Niet echt een vrolijke gast dus, maar toch is hij mijn favoriete bijbelse personage. Vooral omdat hij zo lekker ongemotiveerd is. Herken ik in dit element mezelf misschien een beetje en spreekt deze doemdenker mij daarom zo aan? Ik vind het soms best lastig me ergens voor te motiveren. Om vrijwilligerswerk te doen bijvoorbeeld.
Ondanks alles is Jona een geslaagde spreker (dat element herken ik dan weer niet in mezelf) en hij bereikt het doel van zijn grote opdrachtgever. Dat dan weer wel. Hoe het uiteindelijk afloopt met Jona? Dat weet niemand, maar ik gok dat het wel goed is gekomen met onze emo-boy.
Niets staat hem een carrière als motivational speaker in de weg en als hij vandaag zou hebben geleefd, dan zou ik hem inhuren. Ik zou hem op een groot congres uitnodigen om iets te vertellen over hoe we beter met onze aardbol kunnen omgaan en het milieu een beetje kunnen sparen. Hij zou met een paar schreeuwende zinnen ons overtuigen dat we zuinig moeten zijn met onze aarde, het smeltende poolijs en de geinige beestjes die daarop leven. De beauty-queen ivoormeeuw zou hij zeker als voorbeeld noemen. Die willen we toch allemaal veilig stellen voor de future? Ja toch?
Uiteraard zou hij mijn verzoek weigeren, maar een reusachtige vogel zal hem grijpen en in drie uur afleveren bij de ingang van het congrescentrum. Zo komt alles toch nog goed. Hopelijk ook met de ivoormeeuwen…
Jona!
Ps. Mijn andere 'preek' over de ivoormeeuw staat elders op mijn website
