In het Rotterdam van het ‘geen woorden maar daden’ hebben we naast de echte burgervader en een nachtburgemeester ook een huisburgemeester. Tenminste, die zouden we kunnen hebben.
Deze laatste ‘positie’ is namelijk vacant. Na goed Belgisch voorbeeld, waar de jaarlijks terugkerende burrie de voornaam van de zittende burgemeester krijgt, besloot ik dat ook voor te stellen aan de burrie van de Maasvlakte. Ik had hem uiteindelijk min of meer zelf ontdekt.
Toen het voorjaar naderde, hebben de burrie en ik zijn winterverblijf op de MaVla geëvalueerd. Hij was niet ontevreden en had het naar zijn zin gehad. Over mijn verzoek of we hem voortaan Ivo mochten noemen, moest hij even nadenken, maar uiteindelijk stemde hij er mee in. Hij was vereerd toen ik vroeg of hij de komende winters hier wilde verblijven, maar hij kon nog geen toezegging doen. Nee, dat kon hij niet. We hebben de evaluatie afgesloten met een ietwat te statig statieportret.
Spijtig genoeg is hij de volgende winter niet teruggekomen. En de winter daarna ook niet. Het leek me heerlijk om elk najaar uit te kijken naar zijn komst, zoals je elk voorjaar uitkijkt naar de eerste boerenzwaluw. Nee, blijkbaar had hij een ander winterverblijf gevonden (toch niet in 020?). Wat zou de reden zijn geweest? In de tussentijd is er in Rotterdam natuurlijk het één en ander veranderd. Burgervader Ivo is gegaan en burgervader Ahmed is gekomen. Zou dat het zijn geweest? Vond hij als noorderling de nieuwe burgervader wellicht te zuidelijk? Vast niet, zo zijn vogels niet.
In Rotterdam hebben we naast de echte burgervader en een nachtburgemeester ook ruimte voor een huisburrie. Deze laatste is helaas nog steeds vacant…
