Blog

De hut De Achtertuin in Alphen-Chaam is de meest kneuterige hut van Nederland. Een stalraampje hier, een stronkje daar, een stel oude klompen, een melkbus, een waslijn met kanten bh’s, een vervallen tuinhek, etc. Dit alles rondom een geinige vijver met veel mos en wat romantische klaprozen en madeliefjes...

Elke winter poets ik mijn camera op om voor het komende voorjaar klaar te zijn voor het tegenlichtseizoen. Zo ook afgelopen winter...

Portugal, Sagres, een plek om terug te komen. In 2019 werd ik verliefd op deze ‘corner’ van Europa. Covid voorkomt dat we er eerder terugkomen. Mei 2023 lukt het dan eindelijk...

Zegge en schrijve negenenveertig jaar geleden staan mijn ouders in Polder Waalenburg op Texel naar baltsende kemphanen te kijken...

Mij is ooit geleerd: tamheid pleit voor wildheid! Haha! Maar uh, hoe krijg je zo’n mooi eendje, die al de hele week op een kilometer afstand zwemt, dichtbij?

De in Duitsland broedende flamingo’s zijn een allegaartje van diverse flamingosoorten...

Zeg je Jeroen Stel, dan zeg je ijsvogel. Daarom boek ik een workshop bij Jeroen. Doe ik hier wel goed aan?

Er bestaan drie soorten rotganzen...

Een roerdomp vinden is niet zo bijzonder. Gebeurt me elk kwartaal wel een keer. Ik ben een polderboy hé, die gasten kunnen dat. De roerdomp die ik recent vond is wel bijzonder. Dat ga ik uitleggen...

Een paard hinnikt, een haan kraait, een korhaan boldert, een dronkaard lalt, een politicus liegt en een dwerggors tikt...

De winter is nodig om naar het voorjaar te verlangen. En om vogels te fotograferen. Het Rottemerengebied is de place-to-be. Ook in de winter. Juist dan!

Het is eind oktober 2022. Samen met Martin van der Schalk bezoek ik Helgoland. Het doel is uitwaaien. Even de boel de boel laten. En natuurlijk trekvogels fotograferen. Je bent er dan toch. Martin is vaker op dit Duitse eiland geweest en regelt een overnachtingsplaats en de boottocht...

Laatst was ik vanuit Vogelklas Karel Schot betrokken bij het loslaten van drie waterhoentjes…

Als Dave appt dan weet je dat het tijd is om in de auto te stappen. Ik neem de rest van de middag vrij van mijn werk en fiets naar huis om mijn camera op te halen. Al voordat ik thuis ben, appt Dave opnieuw: de vogel is gevlogen. WTF! Ik werk nog een beetje vanuit huis en als ik een ovenschotel in de oven schuif voor het avondeten appt Dave voor de derde maal: de vogel is terug…

Eerst slaap ik uit. Dan rijd ik naar Dordrecht. Je weet toch, hoe dichter bij Dordt…

Niet minder dan zeven ralreigers heb ik in Nederland waargenomen. Allen in Zuid-Holland. Hoewel ik bekend sta als de woudaap-fluisteraar van de Lage Landen, wil je weleens iets anders. Dan ga je naar een kwakkie of een ralreigert ...

Samen met Nils van Duivendijk bezoek ik Naturalis om balgen van barmsijzen te bestuderen (juli 2022). Hoe heerlijk is het om met een echte pro, een determinatie-goeroe, door een bak met barmsijzen te gaan…

Om klokslag 5.15u haal ik de sleutel op bij Glenn. In de instructie staat nadrukkelijk om niet aan te bellen...

De Rottemeren zijn hot. Er gebeurt altijd wel iets...

De spelregels zijn simpel. Zie je als eerste een gele auto, dan scoor je één punt. Zie je als eerste een lepelaar, dan scoor je vijftien punten…

Samen met Inge Duijsens vertrek ik vrijdag 22 april per vliegtuig naar Oslo. Het doel is auerhoenders en korhoenders fotograferen in de omgeving van Deset. We gaan gebruikmaken van de hutten van Floris Smeets. We hebben vertraging, dat betekent dat we niet op tijd in Noorwegen zijn om vanavond nog in een hut te gaan zitten.

Eén soort, één locatie en één hardnekkige vogelfotograaf. En oh ja, één lichtsituatie. Hoe kan ik dat vergeten…

Net als twee jaar geleden bezoek ik de Gemmipass in Zwitserland. Het doel is wederom om Alpensoorten te fotograferen. Dit keer gaan Martin van de Schalk en Frank Dröge mee. Wel zo gezellig, alhoewel... dat moet nog blijken…

Klimaatverandering is een hot item. De natuur is van slag...

Dit is Witte Willem. In zijn jonge jaren heeft hij teveel van de witvis gesnoept. Dat komt op latere leeftijd niet meer goed. Heeft hij weer! Laat het een les zijn voor de jeugd...

Niet geheel zonder twijfel reed ik zaterdag 11 december naar Leffrinckoucke in Frankrijk.

Slechts eenmaal zag ik een rotsmus. Met een witte Fiat Panda waren we onderweg naar Riglos in de Spaanse Pyreneeën voor lammergieren. In het laatste dorpje voor Riglos zat een rotsmus boven de weg op een tak mooi te zijn. We zagen hem in het voorbijgaan. Zelfs zijn gele keeltje was zichtbaar meen ik me te herinneren...

Tien jaar geleden bezocht ik Tenerife. Mijn ouders waren toen veertig jaar getrouwd en kom, laten we met heel de familie naar Tenerife gaan. Dolle boel, dat begrijp je...

Op een onmogelijk moment popt er een woudaap op in mijn leven. Een jonkie. Gewoon open en bloot in een plukje riet langs een slootje in een woonwijk in Rotterdam-Zevenkamp. Terwijl mijn camera thuis op de plank ligt...

De techniek staat niet stil en er gebeurt een hoop in 'camera-land'. Zo zijn de spiegelloze camera's niet meer weg te denken...

Zomertortel is een soort die het niet voor de wind gaat. We willen geen rommelige hoekjes meer en ten zuiden van de Lage Landen schiet men er graag op. Hij die in Holland nog een zomertortel op de foto wil slingeren moet snel zijn...

Noem mij een liefhebber van de barmsijs en je bent mijn vriend. Een groter compliment kun je me niet geven. Ben ik de enige die deze fraaie vogel tot favoriet verhef?

Vrijdag rond het middag uur nemen we de boot vanuit Den Helder en boeken in in hotel Greenside, De Koog. Texel is de ‘place to be’ om een beetje vogels fotograferen te combineren met een familietripje. We huren fietsen voor de gehele periode van ons verblijf. Een melding van een roodstuitzwaluw laat ik schieten...

Laatst bladerde ik door de Quote 500 en tot mijn verbazing zie ik mezelf niet op één staan. Terwijl ik, by far, de rijkste man van Nederland ben...

De meestgestelde vraag die ik in het veld krijg, is of ik dit voorjaar weer een tegenlichtproject draai. Jazeker doe ik dat! Why not!?

Als vogelfotograaf zit het soms mee en ook wel eens tegen. Omdat ik twee kuifduikers driemaal op een haar na misloop, verwacht je dat het me tegenzit. Net door een bootje verjaagd, juist opgevlogen en gewoon een keer pleite. Steeds ben ik net te laat. Toch zit het me mee, want uiteindelijk vind ik het duikende stel weer terug op de oorspronkelijke locatie.

Vliegende vogels, en dan met name vliegende dwergmeeuwen, zijn mijn handicap. Of beter gezegd: waren mijn handicap. Verleden tijd dus...

Nee, dit is niet een religieus getinte blog. Alhoewel de duivel in dit schrijven om de hoek komt kijken...

Zeg je Rottemeren, dan zeg je woudaap, roerdomp, baardmannetje, blauwborst en niet te vergeten de krooneend.

Mijn sportmaatje Leo klaagt steen en been over de reiger die de ganse dag naar zijn goudvissen staat te loeren...

Als vogelfotograaf kijk je uit naar een vorstperiode. Wie wil er nu niet vogels in sneeuw- en ijsomstandigheden fotograferen?

In Utrecht bivakkeert al weken een vrouwtje zwartkeellijster. Ik heb haar bezocht, gevoerd en gesproken...

Vanochtend was ik al ruim voor zonsopgang bij de ijsduiker. Al snel bleek hij niet meer zo fit te zijn als de vorige dagen en ging hij zelfs even op de kant zitten...

Omdat mijn onderbuurman een ijsduiker in de Zevenhuizerplas ontdekt, zie ik het als mijn taak daar een ‘strakke’ foto van te trekken. Ieder zijn rol hè. 

Een melding van een ijsduiker en een Pallas boszanger doen mij naar de Maasvlakte rijden.

Mijn broer Henk en ik werden in 1986 lid van de KNNV Rotterdam Noord. Wij waren toen 12 en 13 jaar oud en onze ouders vonden ons te jong voor de clubavonden in het Nivon-gebouw...

Waarom de douane dit weekend mijn ID wil zien...

Gertjan de Zoete heeft mij gevraagd een review te schrijven over zijn boek 'Vogeltje op Takje. Tips en tricks van een vogelfotograaf'. Waarom zou ik dat doen? Heb ik aandelen? Krijg ik er voor betaald? Niets van dat alles. Ik vind het gewoon geinig een ondernemende natuurfotograaf te helpen. Waarschijnlijk omdat ik zelf alles behalve ondernemend ben. Dan heb je gelijk al bewondering voor die gasten die dat wel zijn.

Hoe gaat het met mijn Canon R5? Ik kan er maar één ding over zeggen: fantastisch! Kijk, vliegende vogels fotograferen was mijn handicap, maar met de R5 is dat verleden tijd. Die eye-tracking is gewoon fantastisch. Een vliegende vogel ‘in focus’ laat hij niet meer los. Alsof het voor mij uitgevonden is! Ook de iso-prestaties vind ik top. Tot 3.200 iso schiet je ruisloos.

Eigenlijk ga ik niet zo vaak meer naar zeldzame vogels, zeker als het ruim anderhalf uur rijden is. Maar ach, je hebt een nieuwe camera die je graag wilt testen, dus waarom niet. Plaats delict is Budel, de vogel, een jonge klein waterhoen, is gisteren ontdekt door barmsijzenvriend Frank Neijts.