Gertjan de Zoete heeft mij gevraagd een review te schrijven over zijn boek 'Vogeltje op Takje. Tips en tricks van een vogelfotograaf'. Waarom zou ik dat doen? Heb ik aandelen? Krijg ik er voor betaald? Niets van dat alles. Ik vind het gewoon geinig een ondernemende natuurfotograaf te helpen. Waarschijnlijk omdat ik zelf alles behalve ondernemend ben. Dan heb je gelijk al bewondering voor die gasten die dat wel zijn.
Alhoewel, een vogeltje op een takje? Is dat niet een uitgekauwd onderwerp? Er zijn toch al foto's genoeg van een vogeltje op een takje?
Maar eerst dit. Ooit, we hebben het over het analoge tijdperk, gaf ik me via een bekende Haagse fotozaak op voor een cursus vogelfotografie. Die cursus werd speciaal georganiseerd voor vogelfotografen uit de hoek van Dutch Birding. De cursus ging toen niet door, omdat ik de enige gast was die zich had opgegeven. De cursusleider was Gertjan. Moet je nagaan, ik wist toen net dat mijn camera een ontspanknop had en De Zoete gaf al vogefotografie-trainingen. En oh ja, bijna niemand weet dat, Gertjan heeft ooit een haakbek in zijn tuin in Melissant gefotografeerd. Zo zeg! Dat dwingt respect af.
Nu de review. Wat zegt Gertjan zelf over zijn boek: Met dit boek wil ik een lans breken voor het zelf uitdenken en realiseren van je eigenste vogelfotografie. Het geeft veel voldoening, stimuleert je creativiteit en je doet heel veel kennis op van het gedrag van vogels. Vooral doen zou ik zeggen!
Dat komt dan goed uit, want het Nederlandse vogelfotografencorps bestaat, een uitzondering daargelaten, uit eenheidsworsten. Navolgers. Eigen projecten zijn niet in de mode, zeg maar. Je weet toch! En diegenen die zich een creatieve fotograaf noemen, doen vaak niet veel anders dan een variant bedenken op steeds hetzelfde trucje. Inclusief ikzelf bedenk ik nu. Oeps.
Vogeltje op Takje is een leesbaar Nederlands boek, dat eigen vogelfotografieprojectjes stimuleert. De uitgave is in oblong-formaat gemaakt. Daar ben ik dol op. Voor mijn carrièreswitch was ik namelijk actief in de grafische wereld. Daar houd je dan aparte voorliefdes aan over. Een hang naar het oblong-formaat in mijn geval. Oblong betekent niet meer en niet minder dan dat de breedte van de uitgave langer is dan de hoogte. Dat kijkt en leest gewoon lekker.
Gertjan schrijft leuk en in begrijpelijke taal en schuwt het onderwerp verstoring niet. Zo zegt hij dat hij verstoring probeert te vermijden en zich er van bewust is dat hij altijd een beetje verstoort. Kijk, een beetje zelfkennis en realisme kan ik waarderen. En hij pleit er ook voor om eerst het gedrag van het onderwerp te bestuderen en dat dit noodzakelijk is om tot een geslaagd fotoproject te komen. Amen ja amen, helemaal mee eens.
De uitgave is ook nog eens rijk geïllustreerd met fantastische vogelfoto's, vaak begeleid met een making-of-foto erbij. In willekeurige volgorde bespreekt hij een aantal van zijn projecten. Ik ben, als uilenliefhebber, uiteraard dol (en jaloers) op zijn uilenprojecten.
Aansprekend vind ik zijn projectjes van vliegende bijeneters met een groothoeklens, een zwarte roodstaart met drie flitsers, Europese kanarie, zwarte spreeuw, dwergarend en de rode wouw. Gertjan legt het ons allemaal uit.
En oh ja, wat dacht je van het plaatsen van een steen om zo grauwe kiekendieven te kunnen fotograferen? Een landende bosuil op een stronk met schitterende uitgelichte kurkeiken in de achtergrond? Ik ben er dol op.
Toegegeven, het is gemakkelijker creatief te zijn in de Extremadura, dan in de overbevolkte Lage Landen met zijn tienduizenden vogelfotografen. Veel informatie is te vinden over het opstellen van schuiltentjes, afstandsbediening, het plaatsen van takjes, het gebruik van (meerdere) flitsers, etc. We krijgen een leerzaam inkijkje in Gertjans Spaanse keuken.
Kortom deze uitgave is een aanrader en zal veel inspiratie opleveren en na het lezen ervan ga jij wellicht ook wel een eigen vogelfotografieprojectje starten. I hope so.
Het boek is hier te bestellen...