In 1989 zag ik mijn eerste woudaap. Vijftien was ik. Het was een 'blaffend' mannetje in Alpen aan den Rijn. Alle andere woudapen zag ik in het Rottemerengebied. Dat is niet helemaal waar, ik zag ze ook in Zoetermeer en in Kinderdijk.
Woudapen zijn lange-afstand-trekkers en overwinteren in tropisch Afrika. In het voorjaar arriveren ze ergens halverwege de maand mei in de Lage Landen. Tegen de tijd dat het september is, zijn ze weer vertrokken. Na decennia van achteruitgang lijkt het er op dat deze mini-reigertjes de laatste jaren weer wat toenemen in aantal.
Woudapen zijn hot. Een ieder wil ze zien en fotograferen. Ze zijn mooi, schaars, mysterieus en niet gemakkelijk te fotograferen. Ik heb het privilege dat ze jaarlijks broeden in mijn 'local patch'. Vanaf 2004 zie en fotografeer ik ze jaarlijks. Als er een woudaap arriveert, wordt onder lokale vogelaars de code 'de (r)apen zijn gaar' verspreid. Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig.
Als een woudaap-mannetje arriveert, heeft hij een rode snavel. Hij 'blaft' dan hoog in het riet om zo een vrouwtje te lokken. Daarnaast vliegen de mannetjes rond boven het riet met gestrekte vleugels en een schijnbare vertraagde vlucht. Ook vrouwtjes hebben bij aankomst een rode/oranje snavel. Dit verdwijnt zodra ze zijn gekoppeld. Dan is ook het blaffen snel voorbij. In de periode dat ze broeden leiden ze een verborgen bestaan. Zodra er jongen zijn volgen er voedselvluchten en zijn ze wat zichtbaarder.
Ten slotte nog dit. Niemand heeft meer Hollandse woudapen gefotografeerd dan ik. Daarom heb ik mezelf gekroond tot de koning van de laagland-rietgorilla's. Betwist jij mijn titel? Prima, post dan een uitgebreidere reeks woudaapfoto’s.
Wil jij ook woudapen fotograferen? Mij niet bellen! Je vindt ze in rietvelden. Goed zoeken! Een plukje riet kan al voldoende zijn...
2025
‘Wat fotografeert u?’ De vraag komt van een rondborstige dame met een teckel onder haar arm. Ik negeer ten alle tijden een hondeneigenaar, al helemaal als ze een ‘worst op pootjes’ meezeult. Dit keer maak ik een uitzondering, omdat ik onder de indruk ben van haar voorkomen. Van die dame, niet van dat kuitenbijtertje, dat begrijp je.
‘Wat fotografeert u?’ herhaalt ze haar vraag. ‘Een koekoek’, lieg ik. De lokale code is dat je pas na september over woudapen praat. Ze betrapt me dat ik heimelijk naar haar voorgevel kijk, zet haar teckel op de grond en fatsoeneert haar vest. Op de achtergrond blaft een laagland-rietgorilla, maar dat ontgaat haar.
Zij: ‘Heeft u het woudaapje niet gespot dan?’
‘Ik fotografeer alleen vogels’, zeg ik haar en trek er mijn meest onnozele gezicht bij.
‘Dat is een vogel, hé‘ bijt ze me toe en loopt hoofdschuddend door…
2024
2023
2022
2021
2020
De laagland-rietgorilla.
2019
2017
Hoog bezoek van De Baardmannetjes...
2016
2015
2014
2013
2012
2011
2010
2008
2005
