Ben ik met ‘haar-die-ik-liefheb’ door Denemarken aan het fietsen, komt er een melding binnen van een witte aalscholver in het Rottemerengebied...
Weet ik deze informatie de eerste dagen nog te negeren, gaat het na een paar dagen toch jeuken. Die aalscholver moet op mijn foto! Voorzichtig peil ik bij ‘haar-die-ik-liefheb’ of een eerder huiswaarts-gaan bespreekbaar is. Lang verhaal kort: NEEN!
Waarom ik eerder naar huis wil, vertel ik ‘haar-die-ik-na-dat-nee-iets-minder-liefheb’ niet. Ik zeg dan dat de tuin nodig gesproeid moet worden, dat dat fietsen toch een beetje saai aan het worden is, dat het restaurant-food mijn neus uitkomt, etc.
Als wij een paar dagen later alsnog naar huis rijden, ik laat in het midden of dat wel of niet eerder is, staat er een overnachting gepland. ‘Nee’ is het antwoord van ‘haar-die-ik-liefheb-maar-nu-even-niet’ op mijn vraag of we die overnachting kunnen skippen. Heb ik ook dat nog!
Ooit schreef ik een blog over ‘mijn lief’ met betrekking tot haar vermogen om te slapen. Diep te slapen. Daar blinkt ze in uit! Nou, je raadt het al, ik bedenk een plannetje. Het idee is om elke twee uur te wisselen van chauffeur-zijn. Na de eerste wisselbeurt ga ik achter het stuur zitten en ‘zij-die-goed-kan-slapen’ valt in een diepe slaap.
Als ‘Doornroosje’ acht uren later wakker wordt, draai ik de auto net onze straat in. ‘Zij-die-ik-normaalgesproken-liefheb’, vindt mij even niet zo lief. Voordat ze goed en wel bekomen is van mijn ‘sneaky move’ zit ik al op de fiets richting die bleekscheet. Die kan ik gelukkig fantastisch fotograferen.
Na het uitdienen van mijn straf, drie ‘bank-slaap-nachten’, is alles vergeven en vergeten en ben ik een witte aalscholver rijker…
