Waldemar geeft aan dat het geen goed woudapen-jaar is en adviseert onze trip te cancelen. Lekker, daar gaat onze voorpret...
Uit het niets komt onze Pool een paar dagen later weer op de lijn: de aapjes lijken toch mee te werken. Yes! Harco Beens en ik besluiten per omgaande naar Polen te rijden.
Een roadtrip naar Polen om wouwapen te fotograferen.
Maandag 24 juni
We spreken om 5u af in Barneveld, dan vertrek je om 4u uit Rotterdam. Poeh, best vroeg. Harco resideert in Genemuiden, dan is Barneveld een goed startpunt. De rit verloopt voorspoedig en binnen twaalf uur komen we aan bij ons hotel in Grodzisk Mazowiecki ten westen van Warschau.
We settelen ons in het hotel en doen een siësta. Omdat ik mijn tandenborstel ben vergeten jat ik die van Harco. Aan het einde van de trip geef ik hem wel weer terug.
Waldemar Wojdylak haalt ons op en laat alvast de hut en de setting zien. Dat ziet er veelbelovend uit. We zien al een eerste woudaap en er zingt een grote karekiet.
Dinsdag 25 juni
Om vijf uur zijn we in de hut. Het is een bewolkte dag. Niet ongunstig. Je bungelt met je benen in het water en fotografeert via je schermpje van je camera. Dat is even wennen. Een woudaap-man komt diverse malen vissen en laat zich fantastisch fotograferen. Mijn R5 maakt overuren. Een vrouwtje vliegt een paar keer voorbij. Mijn gedachten gaan even naar Nol Binsbergen. Ik had hem er graag bij gehad. Wat zou hij genieten van Butoor!
Waldemar is in alles Jan van Holten. Motoriek, postuur, stem, karakter, etc. We noemen hem dan ook Jan. Janus (uitgesproken als ‘Janoes’).
Vanavond kijken we de EK-wedstrijd Nederland tegen Oostenrijk. Wat is dit voor wedstrijd!? Daarna gaan we nog even monitoren bij de hut.
Woensdag 26 juni
Vandaag is nationale naturistendag in Polen. Zit je in je blote reet met twee vreemde Polen en een landgenoot in een schuilhut woudapen te fotograferen. Veel gekker heb ik het niet meegemaakt. Waar laat je je geheugenkaartje, je reservebatterij? Maar goed, na een goed half uur ben je er aan gewend en voelt het alsof je je hele leven al naakt vogels fotografeert. Ben ik blij dat de nationale bloot-loop-dag niet in de Poolse winter is.
Vandaag geen wolken maar volop zon. Twee mannelijke woudapen komen pas vissen als het licht al behoorlijk hard is. Uiteindelijk lukt het ons om er een serie acceptabele plaatjes uit te persen.
Donderdag 27 juni
Vandaag werkt alles mee. De woudaap komt vaak, met gewenste lichtomstandigheden. ‘s Avonds zitten we op ons balkonnetje van onze hotelkamer, zien we een woudaap langs het plasje naast ons hotel. Joho!
Neverending story
Waarom fotografeer ik al ruim twintig jaar elk jaar woudapen? Waarom rijd ik duizend kilometer voor een aap? Is het Nol Binsbergen die ik moet verslaan? Zijn het de verhalen van mijn vader over zijn waarneming van een roodsnavelige wouwaap? Is het de jacht (het fotograferen)? De vangst (de foto)? Wat moet ik met al die woudaapfoto’s? Houdt dit nooit op?
Vrijdag 28 juni
Een buidelmees roept in de verte, een grote karekiet ratelt naast de hut. Er zingt een wielewaal. Ook de woudaap is weer van de partij met weer net ander licht. Daarna is het tijd om naar huis te rijden en komt een fijne fototrip tot een eind.
Let in onderstaande filmpje in het laatste fragement op het bewegen van de staart:
