Op mijn kamer bij mijn ouders thuis had ik vroeger een ansichtkaart hangen met daarop een foto van een echtpaar grote kruisbekken. Ze kwamen drinken uit een plasje water dat was ontstaan in een boomknoest. Deze fraaie foto is gemaakt door Hans Schouten in de winter van 82/83. Deze plaat sprak mij toen (en nu nog) enorm aan...
Deze ansichtkaart is tot mijn spijt in de loop der jaren verdwenen. Jaren later kwam ik een foto uit diezelfde serie tegen in het boek Avifauna van Nederland deel 1 en weer later zag ik dat dezelfde foto op internet.
Wat vogelfotografie betreft, is er veel veranderd. Vroeger was je een saaie piet, een einzelgänger, als je naar vogels keek. Laat staan dat je er foto's van maakte. Het was een hobby waar je niet mee scoorde. Tegenwoordig is het een populaire hobby geworden, onder andere door de intrede van digitale fotografie. Het kan verkeren.
Deze opkomst heeft voordelen en helaas ook nadelen. Een voordeel is dat er meer vogels worden gezien en dat je beter op de hoogte bent waar vogels zijn te fotograferen. Hans Schouten heeft zijn grote kruismuilen waarschijnlijk zelf gevonden, maar ik vind op internet binnen een paar minuten de beste grote kruisbekken-hotspot. Websites als Birdpix.nl en Waarneming.nl dragen hier aan bij. Een ander voordeel is dat er onder een breder publiek meer natuurbesef ontstaat. Ten minste, dat hoop ik.
Een nadeel vind ik dat als er ergens een bijzondere vogel is gezien er hordes vogelaars en vogelfotografen op af komen om een plaatje te maken. De exclusiviteit is er op deze manier een beetje af. Bijna iedereen maakt zo ongeveer hetzelfde plaatje. Dat doet mij meer en meer besluiten eigen projectjes te starten. Lekker in mijn eentje een vorstperiode lang genieten van een waterral. Aan de andere kant, de keren dat ik deze winter bij de sperweruil in Zwolle was, vond ik het prettig om gezellig bij te praten met de vele andere vogelfotografen.
Deze winter brak alle records. Zat ik in januari 2008 in de bossen van Schoorl met maximaal twee fotografen bij een groepje drinkende grote kruisbekken, in februari dit jaar moest ik een mini-plasje met grote kruisbekken-potentie delen met veertig (jawel 40!) andere fotografen. En denk je dat deze mini-pagegaaien durfden te komen drinken met 40 man (oh nee, 39 man en 1 leuke vrouw) op 5 meter afstand? Ja, de parrot crossbills leken er niet onder te lijden.
Hans Schouten heb ik nooit ontmoet, maar ik zou hem wel eens willen vragen hoeveel fotografen hij om zich heen had staan toen hij in de winter van 82/83 zijn grote kruisbekkenfoto's maakte. Ik wed dat hij er in zijn eentje stond...
