Nee, ik ga hier niet mijn broer Henk bewieroken, die weet dat ik hem waardeer. Zo niet, bij deze. Het gaat me om Henk, de toendrarietgans van het Rottemerengebied. Onze Hendrik is vernoemd naar Henk, de opa van Garry Bakker...
Henk met een caravan.
Zijn verhaal:
In het voorjaar 2018 vloog ik met een harde klap tegen een elektriciteitsdraad aan. Ik zag hem gewoon niet aankomen! De schade was enorm. Mijn vleugel was gebroken en nog erger, mijn lieve vrouwtje, met wie ik net een relatie was gestart, vloog gewoon door. Vrouwen!
De eerste weken waren ‘killing’. Het lukte me nauwelijks om voedsel te zoeken, omdat ik verrekte van de pijn. Bovendien was ik behoorlijk eenzaam. Een vos had het op me gemunt. Gelukkig kwam ik er bovenop, maar de oude word ik nooit meer. In het najaar, na de rui, lukt het me om een beetje te vliegen. Omdat mijn rechtervleugel over de grond sleept, raakt die na een tijdje beschadigd en wordt vliegen steeds moeilijker. Voor een gans valt het niet mee om alles lopend te doen.
Bovendien, hier in het Rottemerengebied zijn geen andere rietganzen en de lokale grauwe ganzen zagen mij niet zitten. En weet je hoe pijnlijk het is als ik in het najaar trekkende rietganzen hoor overvliegen? Mijn oorspronkelijke broedgebied in Noord-Siberië zal ik nooit meer zien.
Heden ten dage, we schrijven 2024, hangt de vlag er anders bij. Vorig broedseizoen heb ik een bevallig grauwe gans vrouwtje aan de haak geslagen en we hebben een leuk span kuikens groot gebracht. Het kan verkeren. Dit jaar is ons broedsel mislukt, komend broedseizoen, ijs en weder dienende, proberen wij het wederom.
Henk als zorgzame vader.
Henk in de regen.
Henk is niet populair bij vogelaars en vogelfotografen. Die komen naar het Rottemerengebied voor baardmannetjes, roerdompen, zwarte ibissen, voor woudapen en porseleinhoentjes. Niet voor ganzen en zeker niet voor een gehandicapte rietgans. Persoonlijk heb ik een zwak voor Henk, zijn verhaal raakt me.
Henk aan de Zevenhuizerplas.
Om Henk te eren heb ik rietgans ‘gemaandlijst’. Dat betekent dat je als vogelaar in alle twaalf maanden van het jaar een toendrarietgans hebt gezien. Maandlijsten is niet ‘my cup of tea’, echter voor Henk maak ik graag een uitzondering. Geen gemakkelijke opgave, want onze gans is vaak langere tijd foetsie. Waar zou hij uithangen? Feit is dat hij beter kan vliegen dan werd gedacht, zeker in het najaar.
Zaterdag 12 oktober jl. zag ik Henk en daarmee had ik in elke maand van het jaar een toendrarietgans gezien.
Hup Henkie!
Gans anders…
Henk vliegt op vanaf de roeibaan, toegegeven door mijn foto-activiteiten, om hoog en ver naar het oosten weg te vliegen, tot voorbij de N219.
Henk met tegenlicht.
Henks verhaal is niet uniek. Een kleine rietgans verbleef voor langere tijd in een woonwijk in Capelle aan den IJssel: