Vorig jaar ben ik naar Bulgarije geweest voor de rotskruiper. Mieterse vogels zijn het. Dat rood met witte stippen in de vleugels en die snavel als een hop!
En het idee dat zo'n beest zijn hele leven in bergachtig gebied zit, hoog boven de boomgrens. Op die ene keer na dan, toen een exemplaar zijn berg verliet om op de VU in Amsterdam te overwinteren. Ik zag hem daar als 15-jarige en werd voor de rest van mijn leven verliefd. En, oh ja, vergeet die vlinderachtige vlucht niet. Nee, voor deze Alpinesoort wil je wel in het vliegtuig stappen. De rotskruiper staat bij iedere vogelaar hoog in zijn of haar top-10.
Helaas resulteerde de poging vorig jaar niet in een foto. Die hele vogel niet gezien zelfs. Mijn poging faalde hopeloos, omdat de rotskruiper niet thuis gaf. Gelukkig wist onze gids een alternatief programma samen te stellen en werd het toch nog een prettige trip, met vale gieren als hoofdonderwerp.
Dit jaar keerde de rotskruiper niet terug. Tot half juni, op een regenachtige dinsdag, er een berichtje verscheen op Facebook: een andere rotskruiperspot is gevonden! Nu in Roemenië. Toevallig had ik later die week vrij, dus boekte ik, impulsief als ik kan zijn, direct een ticket. 2 reisdagen en 2 fotodagen zou het plan zijn. Dat is krap, maar goed, doe eens gek. Zal het nu wel lukken?
Via München vlieg ik in 1 dag naar Boekarest, tenminste dat is het plan. In München wacht ik namelijk tijdens mijn overstap 5 hele uren bij de verkeerde gate. Niet al te goed op het informatiebord gekeken… hoe stom kun je zijn! Op hetzelfde tijdstip dat mijn vliegtuig naar Boekarest de lucht in gaat, vertrekt er vanaf München ook een vlucht naar Budapest. Blijkbaar is dat voor mij te ingewikkeld. Altijd vluchtnummer checken, Chris! Ik zat al in het vliegtuig naar Budapest, gezellig kennis te maken met mijn hoogblonde Hongaarse buurvrouw, toen het Duitse grondpersoneel mijn vergissing doorhad. Raus bitte und schnell! Ja, ja rustig, ik ga al...
Mijn vlucht naar Boekarest is vanaf een andere terminal en onmogelijk om nog te halen. Balen… niet alleen van mezelf, maar ook van het nieuwe ticket van euro 390, een slapeloze nacht op een bankje in een vertrekhal en van het weggooien van tweederde fotodag (van de 2 fotodagen!). Au!
Gids Dimiter Georgiev van Neonphron Tours haalt me op van het vliegveld. Het is dan nog een pittige rit van 4 uur naar de Karpaten. Aangekomen op de place-to-be (op verzoek van de gids noem ik de precieze locatie niet, dus vraag me er maar niet naar) dient het rotskruiperechtpaar zich gelijk aan. Een nest met jongen in een spleet wordt regelmatig gevoerd. De ouders vliegen af en aan met insecten. Ik maak wat foto's voordat de zon achter de berg verdwijnt. Naast het fotograferen neem ik goed te tijd om deze vogels te bewonderen. Wat zijn ze mooi die rotskruipers! Steeds 'flappen' ze met hun vleugels, dan kun je goed de rood-witte vleugeltekening zien. Na een sobere maaltijd en een heerlijke douche ga ik slapen. Wat een dag!
Zaterdag gaan we na een vroeg ontbijt regelrecht naar de rotskruiperspot. Het nest is gesitueerd in een spleet van een overkapping over de weg, in een 'soort van' tunnel op ruim 2000 meter hoogte. De spot is niet ver van een toeristische attractie en ik ben verbaasd over het vele verkeer dat rakelings de nestplaats passeert. Ik had een meer rustieke plek gekozen. Anyway, de rotskruipers komen elke 20 tot 30 minuten voeren, waarbij het mannetje vaker voert dan het vrouwtje. Zij blijft regelmatig een tijdje op het nest, hetgeen lijkt te suggereren dat de jongen nog niet zo oud zijn.
Helaas vliegen ze meestal gelijk de overkapping in, zodat ze zelden op natuurlijke rotsen zijn te fotograferen. Soms weten mijn gids en ik een rotskruiper te vinden die foerageert op natuurlijke rotsen in de omgeving van het nest. Dan zijn ze op korte afstand te benaderen, zonder zich iets aan te trekken van onze aanwezigheid.
Af en toe zien we van dichtbij een alpenheggenmus en in de verte roept een marmot. Ja, daar wil je zijn! Omdat de zon vandaag fel schijnt, levert het fotograferen op de natuurlijke rotsen niet al te mooi resultaat op. Onder de overkapping komt geen direct zonlicht, maar wel indirect licht. Met een hoge iso, een groot diafragma-opening en helaas een korte sluitertijd lukt het om foto's te maken. De meeste foto's zijn onscherp, vanwege de korte sluitertijd en het steeds flappen van de vleugels. Als je maar genoeg foto’s maakt, zijn er vanzelf enkele foto's scherp. Door deze lichtomstandigheden ontstaan er wel mooie verzadigde kleuren. Dat wel!
Vrouwtje (ivm lichte rug)
Na het voeren van de jongen landt het mannetje rotskruiper regelmatig op de asfaltweg. Geen idee waarom. Nooit zie ik hem daar een steentje oprapen, drinken of poep van de jongen dumpen. Na een paar seconden vliegt hij dan weg, waarbij hij geregeld op minder dan een meter passeert. Een rotskruiper in vlucht zien is magisch, geloof me! Aan het einde van de dag is het genoeg geweest. Wat heerlijk om anderhalve dag in de nabijheid van zo'n aansprekende soort te zijn. De oude verliefdheid is weer helemaal terug!
De volgende dag komt er een einde aan deze korte, maar enerverende trip. Via München vlieg ik naar huis, waarbij ik ditmaal wel in één keer in het juiste vliegtuig weet te stappen ;-)
Soortenlijst
Roek
Huiszwaluw
Spreeuw
Ooievaar
Turkse tortel
Huismus
Boerenzwaluw
Merel
Grote gele kwikstaart
Witte kwikstaart
Raaf
Rotszwaluw
Alpenheggenmus
Rotskruiper
Zwarte roodstaart
Torenvalk
Vink
Zanglijster
Vlaamse gaai
Blauwe reiger
Ekster
Houtduif
Kievit
Kauw
Oeverzwaluw
Kleine zilverreiger
Kwak
Marmot
Vos