Mijn oudere broer Henk en ik zaten gezamenlijk op blokfluitles. In week twee sloeg Henk onze blokfluit op mijn hoofd in tweeën. Bam!
We waren vijf en zes jaar oud. Beetje matten, je kent dat wel. Mijn vader noemde ons dan Kaïn en Abel. De bult was enorm. Na die pijnlijke broedertwist heb ik nooit meer een muziekinstrument aangeraakt, dat begrijp je.
Een gemiste kans? Zou ik zijn uitgegroeid tot een begenadigd muzikant? Zou muziek maken te combineren zijn met vogelen en vogels fotograferen? Ik kan me dat niet voorstellen. Zeker niet op de manier hoe ik mijn hobby uitoefen: 24 - 7 namelijk. Om diezelfde reden heb ik ook geen tijd voor schoonmaakwerkzaamheden, boodschappen doen en koken. Zie dat mijn vrouw eens wijs te maken. Die kan inmiddels geen vogel meer zien. Sterker nog, die geeft gas als er eentje oversteekt.
Even iets anders. Afgelopen periode heb ik een enig project ‘bedreven’, namelijk het fotograferen van paarse snippen.
Het hoe en wat is te lezen in het nieuwste nummer (half april 2025) van Natuurfotografie. Ik kan nu alvast verklappen dat er veel modder en nattigheid komt kijken bij het in beeld brengen van de paarse snip. Deze uitgave is online te bestellen of te koop in de betere boekwinkel. Aanschaffen dat ding! Of neem een abonnement.
Wat heeft dit alles met een blokfluit op iemands hoofd kapot meppen te maken? Niets! Tenzij je ook paarse snippen wilt kieken en mij daarvoor benadert. Dan heb ik nog wel ergens een eind hout staan. Mij niet appen dus, zoek ze lekker zelf. Aju!
Van de winter!
Tegen het licht.
Spiegeltje.
Je ziet me niet!
Het centrum van mijn bestaan.
Ik zie mezelf in haar oog. 
Nikon!
David en Goliath.
Druppels op mijn rug.
A lonely bird on a lonely planet.
We dansen de zon op.
Upside down.
Tilt en shift.
