Voor uilen heb ik een warme belangstelling. Als er een gelegenheid voordoet en er is ergens in den lande een uil te fotograferen, dan maak ik daarvan graag gebruik. De oehoe is de grootste van alle uilen die er bestaan. In Nederland is hij een zeldzame broedvogel.
Normaalgesproken blijf je als vogelfotograaf liever uit de buurt van een broedende eagle owl, omdat je deze schoonheid niet wilt verstoren. Maar wat doe je als een oehoepaartje hun nest bouwt op vijftien meter van een druk begaande weg? Op vijftien meter!? Ja, dat klopt en dan overdrijf ik niet.
Voor het tweede jaar op rij heeft een paartje oehoes hun nest gemaakt in een landelijk park. Dan zijn het zeker geen wilde oehoes? Ja en nee. Het mannetje is een ontsnapt exemplaar met een ring om zijn poot, echter het vrouwtje is zo goed als zeker een wilde vogel. De vogels zijn gewend aan de vele auto's die dagelijks passeren. Je kunt ze dus van dichtbij, zonder verstoring, waarnemen en fotograferen.
Ik ben dan ook vorig jaar en dit jaar meerdere keren naar het park geweest om foto's te maken. Een buitenkansje. Vorig jaar was er één jong. Helaas is dit jong na het ringen doodgebeten. Waarschijnlijk door een jaloerse of hongerige vos. Dit jaar zijn er twee jongen. De jongen zijn nu al behoorlijk groot. Hopelijk gaat het dit jaar wel goed en groeien ze uit tot twee prachtige oehoes...