Een nieuwe camera doet testen. Je wilt weten wat hij kan en wat niet...
Een kakelverse dwergmeeuw in mijn local patch is goed testmateriaal. Wij Rottemerengangers hebben wat dwergmeeuwen betreft niets te klagen. In het voorjaar altijd prijs en onze nazomers leveren ook weleens een dwergmeeuw op. Zoals ook dit jaar. Maurice van Veen verstuurt een digitaal rooksignaal om aan te geven dat er een juveniele dwergmeeuw rondvliegt. Hup, ik er gelijk heen. De eerste dag van zijn verblijf bewijst dat de autofocus en de eye-tracking van mijn nieuwe camera top zijn.
Dag twee test ik nog een keer mijn camera uit op die mini-meeuw. In een halve ochtend en een halve middag maak ik knetterveel foto’s. Met 30 beelden per seconde is daar geen kunst aan. Een nadeel is dat ik al die beelden ook moet uitzoeken. Een luxeprobleem.
Dan bedenk ik dat ik ‘s avonds weer wil testen. Nu tegen het licht in. Letterlijk. Wat blijkt: ook dat doet de Canon R5 mark ii fantastisch. Tot tweemaal toe regen ik nat, maar dat weerhoudt me er niet van om nog even door te gaan. Het levert verrassende beelden op. Ik raak er zelfs van in een creatieve bui. Joepie!!
Dwergmeeuwen zijn btw echt klein. Nog net iets kleiner dan een huismus. Zet die eens naast een grote mantelmeeuw!
Dag drie (wat een luxe dat zo'n beauty zo lang blijft hangen) besteed ik weer een paar uurtjes aan die dwergmeeuw. Weer tegenlicht. Weer top. Weer veel foto's. Iets voor zevenen vliegt hij opeens weg naar het zuiden.
Nou, dag vier ben ik weer van de partij. Wat blijkt: is die kleine rakker pleite. Net als de wind van de vorige dagen. Is er een correlatie? Eerder die dag gaf hij nog acte de présence. Anyway, toch een lekker fietstochtje gemaakt en vanavond hoef ik niet tot laat foto’s uit te zoeken.
Tot komend voorjaar mijn kleine vrind…