Portugal, Sagres, een plek om terug te komen. In 2019 werd ik verliefd op deze ‘corner’ van Europa. Covid voorkomt dat we er eerder terugkomen. Mei 2023 lukt het dan eindelijk...
Van Zestienhoven ben je in een wip in Faro en dan rijd je in een ‘zucht en een scheet’ met een huurauto naar Sagres. Daar houdt Europa letterlijk op.
Hotelletje geboekt en elke ochtend volgas vogelen. Thekla leeuwerik, kleine zwartkop, blauwe rotslijster, Alpenkraai, ik noem maar wat. 
En wat blijkt, ook tegenlicht werkt hier fantastisch. Moet je wel vroeg opstaan. Die leeuwerik kan ik niet herkennen. Mijn vriendin vertel ik dat het een kuifleeuwerik is, maar de Merlin-app beslist anders.
Vale gierzwaluw. ‘s Avonds eten we een moeilijke zuurdesempizza in een hip veganrestaurant. Alles best en de pizza is lekker, maar je moet ‘s nachts wel drie keer je nest uit om te drinken, omdat ze er een partij zout in hebben gepletterd van hier tot jou daar. Morgen gewoon weer een gegrild plofkippetje ter compensatie.
Een roodstuitzwaluw, wat sangria, een massage en je hebt het ware vakantiegevoel te pakken.
Grauwe gors. Ik vertel mijn vriendin, en ik trek er dan een gezicht van een expert bij, dat er nu een Europese kanarie zit te zingen. De volgende ochtend kom ik tot de conclusie dat het een grauwe gors is. Dat vertel ik mijn vriendin natuurlijk niet. Zal haar een zorg zijn wat er zingt. Maar goed, het zegt wel iets over mijn kennis van vogelgeluiden. Een verbeterpuntje zeg maar.
Rode patrijs. Hoe zou die smaken? Blauwe ekster. Graszanger. Lighthouse Cabo de Sao Vincente. Siesta. Olà!
Ik heb m’n zinnen gezet op het fotograferen van de Alpenkraai. Dat valt nog niet mee. Schuwe vogel die gelijk mijn intentie doorheeft. Een leuk vliegfotootje lukt, maar ‘zittend’ alleen met hard licht.
Nou, en voor je het weet sta je weer in de regen naar je auto op Zestienhoven te zoeken.
