Hoe gek het ook klinkt, die corona-ellende heeft mij ook iets positiefs gebracht. Ik heb namelijk elke ochtend voor werktijd de ruimte om een rondje Rottemeren te doen. Joepie!
Vroeg de wekker zetten en hup, naar het Rottemerengebied. Omdat de Rotte bijna letterlijk door mijn achtertuin stroomt, ben ik daar in een wip. "Wat doe je daar zoal?" hoor ik jou al vragen. Nou, dat zal ik uitleggen. Vorig jaar deed ik het project ‘zin in tegenlicht’, dat heb ik nieuw leven ingeblazen. Editie 2020 of zoiets.
Een voordeel van een dagelijkse ronde is dat ik in de loop van de tijd patronen ga herkennen en dat ik niet zenuwachtig word als het een ochtendje niet lukt. Ben je gek. Komt het vandaag niet, dan wel morgen. Of overmorgen.
Zo’n patroon is dat ik constateer dat er steeds meer blauwborsten arriveren en dat ik hun zangposten weet. Dan ga ik thuis, als ik eigenlijk moet werken, nadenken hoe ik zo'n blauwborstige rakker een beetje geinig op de foto slinger. Welke hulpmiddelen gebruik ik, belichting, wat doe ik met mijn witbalans, gebruik ik een tentje, een geluidje wellicht. Dat soort overpeinzingen.
Over dat geluidje: dat doe ik natuurlijk niet hé. Ik ben namelijk nog net iets roomser dan de Pope. Protestant in mijn geval. Geloof jij het!? Hoe overtuigender vogelfotografen roepen dat ze geen geluid gebruiken, hoe zekerder ik weet dat ze het wel doen.
Maar goed, ik geniet elke ochtend van zo’n honderd wulpen die in groepjes van hun slaapplaats naar het zuiden vliegen, een tiental krooneenden met hormonale lentekriebels, een overvliegende zwartkopmeeuw en een ransuil die mij guitig aanstaart. Ik vergeet dan even alle corona-shit.
Zondagochtend 29 maart, de klok is die nacht verzet, zingt de eerste snor. Dat is een mijlpaal. Niet de klok, maar die snor. Zijn de snorren binnen, dan kan de winter het niet meer van het voorjaar winnen, zegt een oud geborduurd spreekwoord.
Dwarsliggers zijn de Cetti’s zangers. Hoeveel energie ik er ook in stop, ik kom niet verder dan een lullig registratieplaatje. Een foto met tegenlicht kan ik al helemaal vergeten. De Cetti’s zanger is explosief toegenomen, nog zo’n herkenbaar patroon.
Nieuw is dat ik, als hardcore vogelfotograaf, wilgenkatjes, rietpluimen, zelfs complete rietvelden, kokosmakronen en dat soort dingen fotografeer. Alles met tegenlicht hé. Sterker nog, ik heb daar zoveel plezier in dat die vogeltjes voor mij bijzaak worden. Wie had dat gedacht! Zie ik een geinige riethalm, hup gelijk op de foto dat ding.
Maar gelukkig, als er een winterkoning in het riet zit te zingen, met een opkomende zon in de achtergrond, herpak ik me en richt ik me weer op de vogels. Net op tijd, voor je het weet gaan ze je een creatieve fotograaf noemen. Dat is het laatste wat je wilt, dat is zulk raar volk! Noem mij een ‘recht toe recht aan’-fotograaf en ik ben een gelukkig man.
En corona kan me gestolen worden...
19 mei 2020
19 maart begon ik met dit project. Vandaag, twee maanden later sluit ik hem af. Niet dat ik ‘s ochtends niet meer naar de Rotte ga, integendeel, maar ik laat los dat ik er per se voor zonsopkomst wil zijn. Het steeds vroegere tijdstip breekt me op. En ik sla wellicht wel eens een ochtendje over. Tjonge, wat heeft dit projectje mij veel moois gebracht. Tegenlicht hé. 
18 mei 2020
Vandaag test ik de Sony A9ii in combinatie met de Sony 200-600mm (f/5.6-6.3). Later meer daar over.
17 mei 2020
Mijn project loopt een beetje op zijn eind. Het vroege opstaan breekt mij op. 5u zit ik al op de fiets. Ik deel de zonsopkomst wederom met een fazant. Liever doe ik dat met een woudaap, maar die laat zich niet horen of zien.
16 mei 2020
5.30u: ik hoor een grote stern overvliegen. Hij roept diverse malen, maar ik krijg hem niet in beeld. Kan dat, een grote stern zo ver in het binnenland? Er zijn te veel wolken, de zon is gelukkig even zichtbaar. Dan richt ik mijn camera maar op een fazant, je moet wat...
15 mei 2020
Vanochtend staan er twee verrassingen op het menu. Ten eerste een waarneming van een reebok, nog nooit gezien hier. Ten tweede is ‘mijn’ sprinkhaanzanger weer terug op exact dezelfde plek als tien dagen geleden. Je vraagt je dan toch af waar hij al die tijd heeft gezeten? Nu zit hij mooi hoog in het riet te zingen, dat leent zich perfect voor ‘tegenlichtopnames in het landschap’.
14 mei 2020
Het is koud vanochtend. De baardmannetjes hebben uitgevlogen jongen. Je ziet ze in familieverband langskomen. Ik neem dat dan waar in m’n eentje...
13 mei 2020
Een kleine karekiet gaat tegen de zon in, zingend op de foto. Ik wacht de woudapen op, maar ze vertikken het om zich te laten zien. Even iets laten horen zit er ook al niet in.
Ik ben, met trots en ‘by far’, de man met de meeste woudaap-ontmoetingen van de Lage Landen. Dat genereert privileges zou je zeggen. Realiseren ze zich dat wel?
Later die dag fotografeer ik elders grutto’s op een paaltje en nog weer later mep ik een geitenmelker op zijn kop!
12 mei 2020
De grote karekiet is, net als de wind, verdwenen. Of houdt de rietlijster zijn knar? De woudaap laat zich ook niet horen, maar komt wel even langsgevlogen. Het lijkt me een vrouwtje. Door tegenlicht weet ik het niet zeker.
11 mei 2020
Veel wind, geen woudaap, geen foto, wel een zingende grote karekiet. Aan het einde van de middag hoor ik de grote kar niet meer, of komt dat door de harde wind?
10 mei 2020
Bij thuiskomst, hup, gelijk op de fiets naar de Rotte. Gelukkig, de grote karekiet zingt nog. Voor hetzelfde geld heeft hij een mooi groot karekiet wijfie aan de haak geslagen, dan houdt hij zijn snavel. Dat gun ik hem, dat wel, maar nu nog even niet. Ik maak een ‘vogel in het (riet)landschap’-foto, nu eens zonder tegenlicht.
Garry komt buurten en wijst me een overvliegende zeearend. En we scoren een langsvliegende rietgorilla man. Later wijst Sandra, ik kende haar niet, me op een ijsvogel.
9 mei 2020
Een weekendje weg naar Wageningen onderbreekt mijn serie bezoekjes aan de Rottemeren. Wel weer eens lekker om niet voor dag en dauw uit mijn nest te hoeven. Eén ding is zeker, de Rotte stroomt ook wel zonder mijn aanwezigheid.
Van Wageningen fietsen we naar de Hoge Veluwe waar ik geelgors, boompieper, boomleeuwerik, raaf en verschillende fluiters scoor. Tjonge, daar word je als polderboy toch happy van!
8 mei 2020
Het ochtendrood is magnifiek. Op het juiste moment, op het juiste plekje: grote karekiet, ik heb je! Voor de volgende generaties maak ik daar een filmpje van. Die moeten het spijtig genoeg doen zonder grote karekieten. Er zullen wel meer huizen zijn, meer wegen, nog snellere mobiele datanetwerken, dat wel.
Later die dag verspreidt Elly de code: de (r)apen zijn gaar. Een goed verstaander weet dan dat de rietgorilla’s zijn geland. Precies op het moment dat ik vertrokken ben voor een weekendje weg. Hoe durven ze!
7 mei 2020
Op de volgende wijze zingt de grote karekiet zijn lied:
Karre karre karre kiet kiet kiet!
Ik zit in het riet en je ziet me niet!
Dan zeg ik:
Ik zie je wel, deugniet!
Heb je net gekiekt,
Waar ik zienderogen van geniet!
Mijn sportmaat Leo en ik waren deze ochtend samen.
Vraag het hem, hij zal het beamen...
6 mei 2020
Een grote karekiet + zonsopkomst + weinig wind + een fotograaf die zo maf is vroeg uit zijn nest te komen = tegenlichtopname van een rietlijster. Hatsekidee!!
5 mei 2020
Zullen de rietgorilla’s al terug zijn? Even luisteren. Nee, nog niet. Ik check dit ruim voor zonsopkomst, want voordat de zon opkomt wil ik gestationeerd zijn, daar waar ik de grote karekiet verwacht. Ik positioneer me op een plekje dat ik gisteren heb uitgekozen. Het werkt. Na een tijdje wachten, ik had de moed al bijna opgegeven, zit hij uit het niets opeens vlak voor m’n giechel en trekt gelijk zijn scheur open. Wat een volume! Ik leg dat dan vast met behulp van tegenlicht.
4 mei 2020
Het regent. Ondanks dat hoempt een roerdomp uit volle borst. De grote karekiet had ik in gedachten met mooi tegenlicht. Met een dik wolkendek gaat dat hem niet worden. Toch breng ik de rietlijster een bezoek om zijn gedrag wat te monitoren. Daar kan ik later deze week gebruik van maken. De grote karekiet laat zich fantastisch horen.
3 mei 2020
Vanochtend vind ik een sprinkhaanzanger in mijn eigen stekkie. Daar wil ik dan graag een foto van maken. Zou dat lukken? Vast wel. Elders langs de Rotte wordt een grote karekiet gevonden en die ga ik later die dag nog even beluisteren.
2 mei 2020
Geen zichtbare zonsopkomst. Wolken. Twee roerdompen. Gele kwikstaarten. Beetje regen. Toch wel geinig om er te zijn.
1 mei 2020
De zonsopkomst is er eentje uit het boekje, met mooie gekleurde wolken. Echter er staat iets te veel wind, dan gaan de rietvogels niet bovenin het riet zingen. En goed en wel geïnstalleerd voel ik al de eerste spettertjes. Heb ik weer.
Een vos kruist mijn pad. Ik roep hem na: blijf van mijn broedvogels af, anders geef ik je positie door aan de lokale jager! Dat laatste zal ik nooit doen, ik schijt op die gasten, maar dat hoeft Reinaert niet te weten.
30 april 2020
Het regent. Zal ik wel gaan? Tuurlijk! Pa en ma koekoek hebben elkaar gevonden en vliegen speels achter elkaar aan. Ik blijf een tijdje staan luisteren naar een zingende snor. Nou ja zingen, het is niet meer dan lange rrrrrrrrrrrr. Die heeft niet vooraan gestaan toen de liederen werden uitgedeeld, dat begrijp je. Tijdens het zingen draait hij met zijn kopje om het geluid in alle richtingen te verspreiden. Ik weet bijna zeker dat hij, om mij te plezieren, extra lang mijn richting op zingt. Het gaat harder regenen. Weet je, ik ga weer lekker naar huis. Wellicht wacht mij daar een ovenvers amandelbroodje...
29 april 2020
Vanochtend is er een dikke wolkenlaag, dus geen zichtbare zonsopkomst. Mijn camera ruil ik daarom in voor mijn verrekijker en doe hetzelfde rondje. Tjonge, wat is dat heerlijk relaxed zo zonder camera. Beetje wandelen, beetje luisteren, beetje kijken en volop genieten. Zo neem ik even de tijd om een voedsel zoekend baardmannetje te observeren. Mieters wat leuk! Waarom sleep ik toch altijd met die teletoeter!? Alle denkbare foto’s zijn toch al gemaakt?
28 april 2020
Er zit regen in de lucht, dus iedereen slaapt uit. Ik niet. De zon komt prachtig op en een korte tijd zijn er geen wolken voor de zon. Dan moet je zaken doen. De dreiging van het slechte weer wil ik terug laten komen in mijn foto's. Dat is gelukt, al zeg ik het zelf.
27 april 2020
Koningsdag. Vanochtend gaat Guus met mij mee. Hij is de oud-predikant van de kerk waar boven ik woon. Je verwacht het niet van een dominee, meestal zijn die gasten niet te pruimen, maar Guus is een geschikte peer. Die kun je er goed bij hebben. Guus heb ik een koekoek beloofd en die belofte kan ik al nakomen voordat we onze fiets hebben geparkeerd. Halleluja!
De zon komt prachtig op, maar verdwijnt al snel achter de wolken. In dat korte tijdvak jaag ik een rietzanger en een snor op de foto. Hoppa!
26 april 2020
In ‘mijn’ rietveld zit een slaapplaats van gele kwikstaarten. Al een paar ochtenden zie ik er zo’n vijftig vertrekken. De blauwborsten zingen al ruim een week nog nauwelijks en ook de Cetti’s zanger hoor je sinds een dag of twee steeds minder. De kaarten zijn blijkbaar geschud en dan worden er gezinnetjes gesticht. Gesticht zeg ik je. Geen tijd voor gezang meer, dat begrijp je.
De rietzangers zijn nog niet zover en zingen nog volop. Dat komt goed uit, want het is windstil met een mooi zonnetje. Ideale omstandigheden voor een geinig fotootje.
Later die dag zit ik aan de Rotte voor dwergmeeuwen en zwarte sterns. Wat een aantallen hangen er vandaag rond! Een goede foto hiervan maken blijft mijn handicap, het lukt me gewoon niet. Verder ben ik wel gelukkig.
25 april 2020
Vlak voor mijn neus duikt een havik op een fazant. Die laatste gaat er met veel bombarie vandoor en weet zich in veiligheid te brengen tussen het riet. De zon moet dan nog opkomen. Dat doet ie, maar wel achter de wolken, wat mijn project niet ten goede komt. Dan trek je geen tegenlichtopnames met een sfeervolle achtergrond. Verloren ochtend? Nee jo! Die interactie tussen die exoot en de rover maakt alles goed. Bovendien ‘hoempt’ een roerdomp er op los, dat wil je toch niet missen!?
Als bonus weet de zon toch nog even een gaatje tussen de wolken te vinden. Ik maak daar dan gebruik van door me aan een rietzanger te vergrijpen. Je ziet dat beest denken: daar heb je die gast weer met zijn teletoeter. Flikker op, wil je? Ik zit hier de volgende generatie rietzangers te verwekken. Ik was ook liever in Afrika gebleven, maar ja, je laat je toch leiden door je oerdriften...
24 april 2020
Leo slaapt uit, dus ‘mijn’ koekoek roept weer volop. Ik weet zeker dat het dezelfde koekoek is als voorgaande jaren. Dit individu heeft namelijk een enigszins afwijkende roep. De tweede helft van zijn roep slikt hij deels in.
23 april 2020
Het is een prachtige ochtend zonder wind. Leo is weer van de partij en mijn belofte om de koekoek van gisteren te laten horen, kan ik niet waarmaken. Hij houdt gewoon zijn snavel. Waarom!? Een snor werkt wel mee. Leo schiet een prachtige foto van een rietzanger. En hij trekt een fraaie sfeerplaat van mij in actie.
22 april 2020
Ook de koekoek heeft zich vanochtend gemeld in mijn local patch. KOEKOEK! Check! Vandaag focus ik me op rietzanger en krijg ik de rietgors er als bonus bij. ‘s Avonds fotografeer ik vliegende dwergmeeuwen: overduidelijk mijn handicap. Ik bak er helemaal niets van.
21 april 2020
De stevige wind maakt dat de omstandigheden wederom niet ideaal zijn voor rietfoto's met tegenlicht. Vogels blijven laag in het riet zingen en vertikken het om bovenin een stengel te gaan zitten. Eigenwijs als ik ben, houd ik stug vol en dat levert dan toch nog een leuk plaatje op.
20 april 2020
Een mooie zonsopkomst vanochtend. Ik bijt me vast in een rietzanger, maar mede door een pittige wind levert het geen geschikte foto op. No worries, morgen weer een sunrise.
19 april 2020
Ik vier de zonsopkomst samen met een rietzanger. Daarna fiets ik naar de sprinkhaanzanger die prachtig zingt in een veld koolzaad. Je hoort hier snor en sprinkhaanzanger door elkaar. De snor blijkt dan meer vaart in zijn riedeltje te hebben dan zijn neef.
18 april 2020
De weersvoorspelling kondigt wolken aan, daarom slaap ik uit. Als ik wakker word, krijg ik het op mijn heupen en stap direct, zonder ontbijt, op de fiets. Ondanks de wolken is er een fantastische zonsopkomst. Een rietgors is er voor nodig om dit vast te leggen. Een mooie bonus zijn later die dag een sprinkhaanzanger, vier dwergmeeuwen, mijn eerste gierzwaluwen (een groep van ruim vijftig!), mijn eerste koekoek en mijn eerste boerenzwaluwen van het jaar!
17 april 2020
Toch nog 23 wulpen. Leo is weer van de partij en zijn beginnersgeluk is voorbij. Vanochtend is het namelijk koud en de zon is al snel achter de wolken.
16 april 2020
‘Mijn’ wulpengroep is gereduceerd tot vier. Dan kun je wel concluderen dat de wintergasten foetsie zijn. Wie er ook foetsie is, is mijn meewerkende rietzanger van gisteren. Wat krijgen we nou? Er tussenuit knijpen als ik er even niet ben? Oké, dan nog maar een blauwborst op de foto zetten. Hoeveel foto's maak ik eigenlijk? Alleen deze maand, dus van 1 t/m 16 april: 5.416 foto's, waarvan ik 744 foto's bewaar en waarvan ik uiteindelijk 79 foto's selecteer. Minder dan 1,5% van de gemaakte foto's wordt dus uiteindelijk een selectiefoto.
15 april 2020
Vandaag duurt mijn project precies een maand. Donderdagochtend 19 maart was mijn eerste bezoek. De corona-crisis mag van mij voorbij zijn, mijn project daarentegen niet. Vandaag valt veel op zijn plaats. Wulpen, rietgors en de blauwborst gaan op de foto zoals ik dat wil, met een ‘hoempende’ roerdomp als achtergrondmuziek. Ik vind een coöperatieve rietzanger, daar hoop ik me de komende dagen mee te gaan vermaken.
14 april 2020
Werk je projectmatig, dan ga je ook op pad als het bewolkt en grauw is. Zes, mogelijk zelfs zeven territoria snorren tel ik vanochtend in mijn ‘local patch’.
13 april 2020
Wolken en wind. Vandaag dus geen tegenlichtfoto's van rietvogels. Wel tref ik later die dag twaalf dwergmeeuwen.
12 april 2020
Pasen. Een roerdomp roept het voorjaar tegemoet. De snor, de rietzanger en de blauwborst sluiten zich daarbij aan. Ik ook. Niet door te jubelen zoals de vogeltjes, maar door foto’s te maken. Beeldmatig notuleren noem ik dat.
11 april 2020
Sportvriend Leo gaat vanochtend met me mee. We missen een beetje onze wekelijkse gesprekjes in de sportschool en hebben nu de gelegenheid om bij te praten. Hoe het is om met een vrouwspersoon in quarantaine te zitten bijvoorbeeld. Of Camilla nu wel of niet zwanger is. We zijn net een stel ouwe wijven. Leo is eigenlijk Feijenoorder, maar gaat door het leven als Spartaan. Het gaat te ver om hier uit te leggen hoe dat precies zit.
10 april 2020
Goede vrijdag in tijden van corona. Een roerdomp ‘hoempt’ in de vroege ochtend. Zowel de snor als de blauwborst gaan met mooi tegenlicht op de foto. De wulp ook btw. Er is blijkbaar een blik rietzangers opengetrokken, ze zingen nu massaal.
9 april 2020
Bij aankomst jagen twee vleermuizen om mijn hoofd. Ze respecteren maar net de anderhalve-meter-regel. Onverwachts vliegt er een roerdomp over. Ik trek daar dan een foto van. Wulpen jodelen in de verte. De zonsopkomst is prachtig. ‘Less is more’, tegenlicht en een blauwborst; een gedroomde combinatie!
8 april 2020
Elke ochtend is anders, ook qua vogels fotograferen. Tjonge, maak ik vandaag toch een ‘less is more’-foto van een Cetti's zanger. Wie had dat gedacht!
7 april 2020
Wat hoor ik daar? Is het een roerdomp? Warempel! De zon moet nog opkomen en het eerste geluksmomentje is al in de pocket.
6 april 2020
Omdat mijn dagelijkse ochtendbezoekjes aan de Rottemeren zijn uitgegroeid tot een projectje maak ik vandaag een selfie. Chris in actie. Een mooie herinnering aan deze treurige corona-crisis.
5 april 2020
In mijn logboek noteer ik (nog ouderwets op papier):
1e visdief
1e fitis
1e oeverzwaluw
Wulpen: dagelijks ruim 100 naar zuid
4 april 2020
Vandaag zijn opeens alle parkeerplaatsen afgesloten. De wulpen hebben hier geen last van...
Tot en met 3 april 2020
