Zegge en schrijve negenenveertig jaar geleden staan mijn ouders in Polder Waalenburg op Texel naar baltsende kemphanen te kijken...
Ik heb het over mei 1974. Het is een koud en nat voorjaar. Mijn moeder is hoogzwanger van mij. De toen al hippe trekvogeltjes zitten wat aan de verre kant. Vader Willem en moeder Janie hebben geen verrekijker en mogen even door de kijker van een Duits echtpaar kijken. Vielen danke!
Mijn ouders, broer Henk (links) en ik op Texel (De Waal, 1977).
Negenenveertig jaren later staan mijn ouders en ik op precies dezelfde plek wederom naar baltsende kemphanen te koekeloeren. Bepakt met kijkers en camera. De zon schijnt. Tijden veranderen. Een groep van ruim dertig kemphaantjes, inclusief een satelietman met een witte kraag laten zich prachtig bekijken. De cirkel is nu rond. Kukeleku!
Mijn ouders, broer Willem en ik (Polder Waalenburg, 2023).
We treffen ook een poelruiter, een zwarte ruiter, een kleine geelpootruiter, de lepelaar en diverse grutto’s. En de veldleeuwerik is hier alom vertegenwoordigd. Fantastisch!
By the way, de kemphaan is de korhoender onder de steltlopers. Dat is niet bedoeld als compliment. Een hoop machtsvertoon, achter elkaar ge-ren, schijngevechten, etc. Wat een ingewikkeld gedoe. Ik word al moe als ik ernaar kijk. Doe ff normaal!
Maar goed, ze zien er wel sexy uit, die kemphaantjes. Mooie kraag ook en geinige kleurtjes. Beetje patserig, dat wel. De hennetjes zijn ook fraai bedenk ik nu. Wat subtieler. Minder schreeuwerig.
Ik maak uiteraard wat foto’s. Een keertje in de ochtend en een keertje in de avond. Zo spreid ik mijn fotokansen en tref ik de vechtersbaasjes in wisselende lichtomstandigheden.
Ja, de cirkel is echt rond…
Grutto.
Poelruiter.
Poelruiter.
Zwarte ruiter.
Geelpootruiter.
Geelpootruiter.