Vliegende vogels, en dan met name vliegende dwergmeeuwen, zijn mijn handicap. Of beter gezegd: waren mijn handicap. Verleden tijd dus...
Die kreeg ik niet fatsoenlijk op de foto. Het ging me gewoon te snel. Te onvoorspelbaar. Wat blijkt, Canon heeft hiervoor een trucje bedacht en dat in de Canon R5 gepropt. Ze noemen het eye-tracking. Waarom noemen ze het niet gewoon de dwergmeeuw-plakker?
Want eenmaal deze wenkbare mini-meeuw in beeld is het een kwestie van een focuspuntje op die beauty zetten. Of eigenlijk niet meer en niet minder de daarvoor speciaal geselecteerde back-button op de achterkant van de camera indrukken. De camera zoekt dan zelf de dwergmeeuw op. Het enige wat ik dan nog moet doen is de vogel in beeld houden, een leuke compositie bedenken en afdrukken. Dit voelt als valsspelen!
Vandaag hadden wij een vroege dwergmeeuw te gast in het Rottemerengebied en kon ik Canons foefje testen. Toegegeven, niet alles is scherp. Echter, met een dslr-camera kwam ik op een geschat aantal scherpe dwergmeeuwfoto's van 2% tot 5%, met dit foefje zit ik op de 40% tot 50% scherpe foto's. Hoppa! De foto's van de meeuw met het water als achtergrond vallen wat tegen. Daarvoor waren de weersomstandigheden net iets te grauwig.
Laat de volgende doortrekkende dwergmeeuwen maar komen... ;-)
Die plakker werkt ook op een vliegende meerkoet...
Woensdag 7 april ben ik net thuis van het werk, als Maurice van Veen mij appt dat er drie dwergmeeuwen vliegen boven de roeibaan. De planning van Maurice is perfect en ik stap direct op de fiets. Aangekomen bij de roeibaan vind ik de meeuwen al snel en van een steiger zijn ze goed te fotograferen. De weersomstandigheden wisselen zich in hoog tempo af. Van zon, naar bewolking, regen, hagel en weer naar zon. Het aantal dwergmeeuwen groeit uit tot zeven exemplaren.
Hij die de dwergmeeuw niet waardeert, verdient geen Ross' meeuw... ;-)
