Mijn sportmaatje Leo klaagt steen en been over de reiger die de ganse dag naar zijn goudvissen staat te loeren...
Een net spannen over zijn vijver helpt niets, hij trekt ze er gewoon doorheen. Ik zeg dan dat hij die reiger best een visje kan gunnen. Leo heeft goudvissen genoeg. Zolang die reiger maar van de goudvissen op mijn balkon afblijft. Mijn collega Annie is ook al niet van de reigers. De koikarpers uit haar vijver zijn één voor één door hem opgehaald. Weet je wel wat die vissen kosten!? Takkevogel!
Ik noem de blauwe reiger om een andere reden een takkevogel, namelijk omdat ze in het vroege voorjaar met takken rondvliegen. Eerst dacht ik dat ze de boel een beetje opruimen, maar later leerde ik dat ze die takken gebruiken voor hun nest. Vandaar takkevogel!
Is het jou wel eens opgevallen dat reigers in het vroege voorjaar een mooie oranje/rood gekleurde snavel hebben? Vogelaars hoor je daar niet over. Die hebben een mond vol over de woudaap die in het voorjaar zo'n mooi gekleurde snavel heeft, maar naar hun 'eigenste' blauwe reiger zullen ze niet omkijken. Vinden ze te gewoon, niet exotisch genoeg, niet bijzonder. Takkevogelaars!
Dit voorjaar wilde ik die takkereigers wel eens fotograferen. En omdat ik van het tegenlicht ben, tenminste zo doe ik het voorkomen, heb ik ze vastgelegd met een geinig tegenlichtje. Dan zie je die gekleurde snavel toch niet? Dat is waar, maar daar heb ik iets op bedacht. Die snavelkleur zie je namelijk prima als ze voor wat boompjes vliegen. Voor wat takken, haha!
De eye-tracking-autofocus van de Canon R5 heeft gelukkig geen problemen Rak de reiger vliegend ‘vast te houden’ onder low-light-omstandigheden en een onrustige achtergrond.
Takkevogel!
