Waarom ik als vogelfotograaf voor Feijenoord ben

Als trotse Rotterdammer ben ik voor Feijenoord. Ondanks dat ik ben geboren en getogen op de noordoever ligt mijn hart bij de club van Rotterdam-Zuid. Een bezoek aan Feijenoord verveelt nooit. Indrukwekkend aan een bezoek aan deze legendarische club vind ik de vele mensen die je van heinde en ver naar de Kuip ziet lopen of fietsen...

Kleine mantelmeeuw 16 T6A8808
Rotterdam, de stad met de mooiste skyline van Nederland.

Hoe dichter je bij de Kuip komt, hoe meer van die gasten je vergezellen. Daarom ga ik altijd per fiets naar de Kuip als ik een wedstrijd bezoek. Ik wil die toestroom zien en daar dan onderdeel van uitmaken. En dan het stadion zelf. Altijd zit het mooiste stadion van Nederland vol, ook in een mindere periode. Dat kennen ze echt niet in Amsterdam! En als er wordt gescoord dan deint de Kuip letterlijk op en neer. Dat moet je gevoeld en beleefd hebben.

Naast Feijenoord hebben we in Rotterdam natuurlijk Sparta. Elke Rotterdammer heeft een zwak voor deze mooie club van Spangen, ook al ben je Feijenoorder. Alles aan Sparta is magisch: het tenue, het logo, het rood en wit, de clubhistorie, de vele topvoetballers die ze heeft voortgebracht, de terugkomst in de Eredivisie en natuurlijk het stadion. Het Kasteel is magisch. Midden in de volkswijk Spangen waar het wasgoed nog uit het raam hangt, doemt opeens het Kasteel op. In het Kasteel zelf zitten vooral oudere mannetjes als supporters en natuurlijk Hugo Borst en onze nachtburgemeester Jules Deelder. Oh ja, het clublied van de oudste club van het betaalde voetbal is uniek en zo mooi. Deze mars zal me altijd tot tranen toe beroeren, elke keer als ik het hoor.

Dan zijn we er nog niet, want wij van de Maasstad hebben nog een club in de Eredivisie: het Excelsior van Kralingen. Bij deze club ben ik als kind het vaakst geweest. Ondanks dat heb ik met deze oud-papierclub het minst van alle Rotterdamse clubs. Woudestein mist een beetje sfeer naar mijn beleving. Tikken kunnen de Akay-mannen overigens wel. Excelsior naar voren!

Ik ben dus voor Feijenoord omdat het dé club is van mijn stad Rotterdam, maar ook omdat Feijenoord met enige regelmaat de underdog is van clubs als Ajax en PSV. Het verliezen, de mindere zijn, de pijn, het afzien, het verlangen naar prijzen, dat alles is mooier dan altijd maar winnen. En ja, als er dan een keer wordt gewonnen van 020 of als er ooit weer een landstitel komt (en die komt er!), dan zal die ene prijs vele malen mooier zijn en veel zoeter smaken dan al die titels van die verwaande Amsterdammers bij elkaar.

Ik zal ook nooit supporter worden van een club als Madrid of Barcelona. Die clubs vind ik te mooi, te succesvol, te plastic, te perfect. Wel van Arsenal of Liverpool. Clubs met een verleden, clubs die fantastisch voetbal spelen, maar meestal net geen kampioen worden. Een oude auto vind ik mooier dan een strakke, moderne bolide. Ik wil roest zien, benzine ruiken en vergankelijkheid ervaren. Snap je?

Zo is het ook met de vogelfotografen die ik waardeer en volg. De fotografen die de ene na de andere technisch perfecte plaat afleveren laat ik schieten, die volg ik niet meer. Volmaakte composities, het is leuk om even naar te kijken, maar mij kan het niet bekoren. Het verveelt. Ik wil foto's zien waar nog wat aan te verbeteren valt. Waarbij je kunt zeggen: leuke plaat makker, maar de scherpte kan beter. Het onderwerp had meer de ruimte in kunnen kijken. Ik wil ruis zien, uitgebeten wit, een scheve horizon. Ik wil de beperking van de fotograaf zien. Geinige foto's zijn dat, van veel leukere fotografen ook. Die zijn nog blij met hun foto's en kunnen nog tegen (opbouwende) kritiek. Gearriveerde fotografen zijn die fase al lang voorbij en nemen zichzelf te serieus. Ze zijn de Ajacieden onder ons.

Omdat de Maas door je lijf stroomt...

Noot: alle foto’s bij dit artikel zijn gemaakt binnen de stadsgrenzen van Rotterdam.

Meerkoet 13 R9A7970DPP
Rotterdam, de stad waar ruimte is voor een ieder...