Dit voorjaar heb ik zowel de kleine bonte specht als de zwarte specht gefotografeerd. Twee soorten die niet gemakkelijk zijn te fotograferen in Nederland, dus je denkt: Chris zal wel blij zijn. Nou, nee!
Het koppeltje ‘Hilversumse’ kleine bonte spechten heeft een iel stronkje uitgekozen op een kruising van een wandel- en een fietspad. Niet echt slim, maar blijkbaar hebben de spechten er zelf wel alle vertrouwen in. Alles lijkt goed te verlopen, tot blijdschap van de vele fotografen en tot genoegen van de toevallige passanten. De ouders vliegen af en aan. Langer dan 10 minuten hoef je niet te wachten voordat je weer een serie foto’s kunt maken. 
En dan gebeurt het. In een kwade nacht zijn de jongen uit het nest gehaald. Het nest is opengebroken en de jongen zijn gestolen. Deze jonge lesser spotted woodpeckers zitten nu ergens in een volière. Je begrijpt, ik ben hier droevig van geworden. Natuurlijk omdat ze zijn weggevangen uit de natuur, maar ook omdat mijn aanwezigheid wellicht kwaadwillende mensen heeft getriggerd. Wat als er geen aandacht was geweest van de vele fotografen (inclusief mijzelf)? Hadden deze spechten dan in alle rust hun jongen kunnen voeren en laten opgroeien zonder deze ellende? We zullen het nooit weten. Al met al kan ik niet met veel plezier terugkijken op dit kleine bonte spechten-avontuur.
Dan de zwarte specht. Die hebben hun nest ook al niet al te ver uitgehakt van de publieke weg. Ditmaal ergens in het mooie Brabant. Je parkeert je auto, je loopt dertig meter en je staat bij de nestboom. De ouders zijn druk aan het voeren als ik arriveer. Met name het mannetje is tam (waarschijnlijk omdat hij gewend is dat vele wandelaars het pad passeren) en laat zich de gehele ochtend diverse malen fotograferen. Het vrouwtje is wat schuwer en komt die ochtend tweemaal voeren. Drie jongen met al een rood petje laten zich gewillig voeren. Hopelijk loopt het hier wel goed af…
