Daar waar een ieder zich vergaapt aan Neerlands woudaap bevindt zich in het riet nog een ander geinig vogeltje...
Wellicht niet zo opvallend, niet zo uitbundig als die (qua aandacht) verwende aapjes, toch is ook dit vogeltje het aanzien meer dan waard. Mooi bruin en met een herkenbare afgeronde staart is hij namelijk bepaald niet lelijk te noemen. We hebben het over de snor. Een aantal ochtenden en avonden heb ik besteed aan deze rietvogel. Heerlijk, met steeds het geblaf van de apen op de achtergrond. WAF, WAF! Wat wil je nog meer! 
Google je op snor, of beter op savi's warbler, dan vind je vooral registratieplaatjes van deze locustella. Daarom heb ik gekozen voor foto's met wat meer omgeving, een soort van 'less is more'. Ik wil het vogeltje zien in zijn leefomgeving. Als het ochtendzonnetje dan op de achtergrond schijnt, terwijl het onderwerp nog in de schaduw is en de lichtmeter een beetje in de plus staat, wordt het een schilderij-achtig plaatje. Ook leuk!
Zeg je snor, dan zeg je: opmerkelijke zang. Kijk, de snor is qua zangtalent geen nachtegaal, maar zijn langgerekte rrrrrrrrrrr-zang mag er zijn. Minutenlang zit hij met wijd opengesperde snavel te zingen. Een beetje eentonig, dat wel, maar daardoor wel uniek. Oh nee, de sprinkhaanrietzanger vergeet ik. Die komt wat zang betreft aardig in de buurt van onze snorremans. Echter verkiest die sprinkhaanrietzanger een andere biotoop, namelijk het struikgewas. Onze snor zie je alleen in het riet, dus vergissen doe je je niet snel. Dat zit dus wel snor.
Concentreer je je op het fotograferen van de snor, dan komt die blaffende woudaap vanzelf een keer voor je snufferd zitten. Gewoon uit het niets:
Nog vragen? Nee? Dan tref je hieronder wat foto's van onze snor...
Als het ochtendzonnetje dan op de achtergrond schijnt, terwijl het onderwerp nog in de schaduw is en de lichtmeter een beetje in de plus staat, wordt het een schilderij-achtig plaatje.
Voor de kenners onder ons, let op de lange onderstaartdekveren waaraan je een locustella kunt herkennen.
Tenslotte nog dit. Volgens Jan van Holten is (en nu citeer ik hem letterlijk): 'Het afzien het nieuwe aanzien.' Wat bedoelt hij daar nu mee? Nou, de meeste fotografen willen op de foto een vogeltje zien die naar de fotograaf kijkt. Ik vind dat ook mooi, maar Jan vindt dat zo 2015! Kun je niet meer mee aankomen. Niet doen, niet meelopen met de massa is Jan's devies. Een foto is pas geslaagd als het vogeltje van je af kijkt. Jan is een gewaardeerde collega-vogelfotograaf, die neem je uiterst serieus, daarom hieronder een poging van een snor met als titel: Het afzien is het nieuwe aanzien... 
Het afzien is het nieuwe aanzien...
Een filmpje van de zingende snor: